Υπέρ στηθείσης προτομής

Αυτό κι αν είναι απ’ τ’...άγραφα
(όχι τα Θεσσαλικά κι ούτε τα ου φωνητά)
Εζήλεψεν, είπαν, την προτομή
του εντελώς αποθανόντος ποιητού
και ζήτησε να του φιλοτεχνήσουν
ζώντος εισέτι, κι αυτού μία παρομοίαν
από αρχαίους μαρμαρογλύπτας ή νεοέλληνας λοθοξόους
Οπως λ.χ εγένετο επί Κ. Π. Καβάφη (Τόμος Α. σελ. 41)
ένθα ο γλύπτης απ’ τα Τύανα
Εγλυπτουργούσε επιμελώς μορφές και σώματα
της Ρέας, του Πομπίου, του Αιμιλίου Παύλου
του Αφρικανού Σκιπίωνος, του Πατρόκλου, του Κασαιρίωνος
του Ποσειδώνος στα σχέδια ακόμα κ.α.
“…Μὰ νὰ τὸ ἔργον μου τὸ πιὸ ἀγαπητὸ
ποὺ δούλεψα συγκινημένα καὶ τὸ πιὸ προσεκτικά·
αὐτόν, μιὰ μέρα τοῦ καλοκαιριοῦ θερμὴ
ποὺ ὁ νοῦς μου ἀνέβαινε στὰ ἰδανικά,
αὐτὸν ἐδῶ ὀνειρεύομουν τὸν νέον Ἑρμῆ.”

(του Μίμη Σουλιώτη ήθελα να πω).
...
Μα τι ωραία ποιήματα του γράφουμε ερήμην του
ασφαλείς βέβαια που δεν θα ακούσουμε την κρίση του