Ούτως ή άλλως η επιτροπή δεν διέψευσε κανέναν απ’ όσους μίλησαν, σιώπησαν ή κάγχασαν με τον διορισμό της από τον κ. Δήμαρχο και τους συν αυτώ πολυχρόνιους ναιναίδες σε βαθμό δουλοφροσύνης, με την προχειρότητα, το ανέμπνευστο, το ανεπαρκές έως και το ιδιοτελές, τα άνθη αυτά του κακού που αποτέλεσαν το «ωρέον βάζων μετ’ ανθέον» του Μπόστ και του εορτασμού. Αλλά ο διορισμός της είναι μια πολιτική ορίζουσα κι έχει σχέση με το χαμηλό πολιτικό προσωπικό επ’ αυτών των θεμάτων, με το οποίο πηγαίνει η πόλη πολλά, μα εντελώς πολλά κι ανυπόφορα πλέον χρόνια.
Στη
στήλη εκδόσεις
βλέπουμε βιβλίον (απροσδιόριστου ειδολογικού χαρακτηρισμού) που στοίχισε 9.000 και κάτι ευρώ. Το φυλλομέτρησα απλώς
στο ΣΥΝ –Βιβλιοπωλείο και δεν έχω να πω λόγο επί της ουσίας του περιεχομένου του.
Ομως κάποιες σκέψεις στα περι-δια-γραμμάτου του έχω να πω, έτοιμος να καταπιώ
κι ό,τι μεθυστικά υβριστικό, ακολουθήσει αυτές.
1.
Αυτού του είδους τα αισθητικά χοντροκομμένα γυφτοχλιδάτα βιβλία (με τις
απαραίτητες φάτσες των συγγραφέων που ως «μακα ρίτες φιγουράρουν στις πρώτες σελίδες) με
εντυπωσιακά χοντρά εξώφυλλα παιδικής αφέλειας είναι προς εντυπωσιασμόν και
μόνον, συνηθίζονται δε σε επαρχιακούς έως χωρικούς εκδοτικούς κύκλους και
απωθούν εκ αρχής κάθε επαρκή αναγνώστη.
2. Κανένας σοβαρός, ακόμα κι
ημισόβαρος δεν εκδίδει αυτής της αισθητικής βιβλία, τα οποία απλώς βαρύνουν την έκδοση κι ιδίως τον χορηγό τους, όταν δε αυτός
είναι δημόσιος οργανισμός, αποτελεί έναρξη σκανδάλου προερχόμενο από την
αμάθεια κι αβελτηρία των χορηγών (σάμπως
από τη τσέπη τους τα δίνουν;) και την αισθητική ημιμάθεια των συγγραφέων συνήθως
του εν ός βιβλίου
κατά τον ορισμό του Καζανόβα «Φοβάμαι τον άνθρωπο του εν ός βιβλίου». Με το ποσό αυτής
της μίας έκδοσης των 9 και κάτι χιλιάδων θα μπορούσε να εκδοθούν εκτός απ’ αυτό,
τουλάχιστον 3 άλλα βιβλία μελέτης, έρευνας, ιστορίας, λογοτεχνίας νέων του
τόπου στο πλαίσιο μάλιστα του εορτασμού. Αλλ’ αυτά έπρεπε να τα σκεφτεί και να βρει
τους συγγραφείς η επιτροπή του συγγραφικού
τίποτα.
Η πολιτική της λιτής αλλά περιεκτικής
έκδοσης που συνηθίζεται σε κάθε σοβαρή πνευματική προσπάθεια, ακολουθήθηκε την
εποχή του ΙΝΒΑ και μέχρι την άνοιξη του 2003 σχεδόν απαρέγκλιτα. Οι μετέπειτα
χαλαστές του θεσμού τόριξαν στις εκδοτικές χοντροκοπιές και κραιπάλες με τις
εκδ όσεις και των βιβλίων τους.
3. Τα δημοσία δαπάνη εκδιδόμενα
βιβλία (και συνήθως «κηδευόμενα», στις δημόσιες αποθήκες και τα αντίστοιχα ράφια
στη συνέχεια) δίνονται δωρεάν στους πολίτες που τα ζητούν ή σε συμβολική τιμή κι
όχι μόνο στους αδιάβαστους παραλήπτες του πίνακα αποδεκ τών παρελάσεων και
αποκριάς. Στο τότε ΙΝΒΑ όλες οι εκδόσεις του δινόταν σε οποιονδήποτε τις
ζητούσε, ότι με χ ρήματα των πολιτών εκδίδονταν άρα και σ’ αυτούς επέστρεφαν (Υπουργείο Πολιτισμού ή της τότε Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Κοζάνης με Νομάρχη τον κ. Πασχάλη Μητλιάγκα ευεργέτη των αισθητικά
μετρημένων τοπικών εκδόσεων)
4. Η κρίση στο Εθνικό Κ έντρο
Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) κορυφώθηκε με συνέπεια τη διάλυσή του, με την καταγγελία από το
ΥΠΠΟ
ότι σ’ ένα π ρόγραμμα
«Φιλαναγνωσίας» μέλος του ΔΣ. του, προωθούσε κατά δεκάδες τα δικά του βιβλία.
Εδώ έχουμε μέλος της Επιτροπής εορτασμού να εκδίδει δικό του πανάκριβο βιβλίο και να
το πουλά. Μοιράστηκαν δηλ. ωφελήματα ως εκ της θέσεως τους. Αυτό είναι διάπραξη
μικροσκανδάλου ή έστω απόπειρα, αλλά κάτι τέτοια δεν τα μασάει ο κυρ’ Δήμαρχος της
εκδοτικής βιβλιοχωριατοαρχοντιάς Προλαβαίνω τυχόν θλιβερά λόγια για τη θητεία μου
στο ΙΝΒΑ και στο θέμα αυτό, γιατί παρότι εκδόθηκαν κοντά στα 60 βιβλία δεν υπάρχει
ούτε ένα δικό μου που να κυκλοφόρησε δαπάνες του θεσμού που διηύθυνα.
ΥΓ. 1. Στον εορτασμό των 80 χρόνων
ελεύθερης πόλης που έγινε από το περιοδικό «Παρέμβαση» σε συνεργασία με την
αντιδημαρ χία
πολιτισμού (τότε ήταν κ. Αναστασία Σιόμου) τυπώσαμε ένα ημερολόγιο τοίχου (φωτ.
Μανώλης Κουτσοσίμος) με φωτογραφίες παλιές της πόλεως. Απ’ αυτές σ’ αντιγραφή ή
αναπαραγωγή γέμισε η Κοζάνη (σπίτια, καταστήματα, σχολεία δημ. υπηρε σίες)
κι υπάρχουν μέχρι σήμερα παντού. Από τα νυν δημοτικά «100 χ ρόνια» εκδοτικά δεν
θα μείνει τίποτε ή σχεδόν τίποτε (εξαιρώ
τα ευρετήρια των «Ελιμειακών» και της «Πα ρέμβασης» εκδόσεις λιτές,
οικονομικές, ουσιαστικές, χ ρήσιμες) ή μη μόνον μια αίσθηση
προχειρότητας βαρεμάρας και περιφρ
όνησης του πολίτη.
ΥΓ. 2. Το λεύκωμα του Γ. Τσιομπάνου
είναι ιδιωτική έκδοση και δεν έχει καμιά σ χέση με το ...Εκατοστάρι.
ΥΓ. 3.
Η άλλη έκδοση εν ός
οθωμανικού φορολογικού καταλόγου για την οποία ειπώθηκε πως στοίχισε 50.000
ευρώ ανεξάρτητα της όποιας ιστορικής (κι όχι αισθητικής -χοντροφτιαγμένο κι αυτό)
αξίας του, ακούγεται σαν παραλογισμός το ποσό, και δεν ανήκει κι αυτό στην εκατονταετία.
ΥΓ 4 Μια έκδοση υπερπολυτελείας, έργο
του ύστερου διορισμένου Περιφερειάρχη Δ. Μακεδονίας (αυτού που αποναρκοθέτησε
το Γράμμο) για την Δ. Μακεδονία πέρασε στα μουλωχτά Κανείς δεν τη γνωρίζει και
δεν την συζήτησε δημόσια έστω για την
πνευματική της αξία, από το φόβο τού τι μπο ρεί να προκύψει.
Μόνο την χα ρίζουν στους επιφανείς πελάτες κι επισκέπτες της. Αυτή οικονομικά αγγίζει τα όρια της σχιζοφ ρένειας στους καιρούς μας
Επιμύθιον. Λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν!
Ελεγκτές του δημοσίου απλώς δεν υπάρχουν
να ρίξουν μια μάτια...
''Για να ζήσει κανείς στην 'Αυλή' οφείλει να έχει απόλυτη κυριαρχία πάνω στους μυς του προσώπου του ώστε να δέχεται χωρίς κανένα μορφασμό δυσαρέσκειας τις πιο τραυματικές ταπεινώσεις
ΑπάντησηΔιαγραφή....
πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά πως ο Ηγεμόνας και ο αξιωματούχος δεν μπορεί ποτέ να σφάλλουν
...
Ένας καλός αυλικός δεν πρέπει ποτέ να έχει γνώμη,ή μάλλον παρά μόνον τη γνώμη του κυρίου του
...
γράφει μεταξύ άλλων ο Baron D' Holbach στο ''Essai sur l'art de ramper, a l'usage des courtisans