Τα μικροΦιλολογικά Κύπρου

Μόλις αφίχθησαν με το ταχυδρομείο τα «μικροΦιλολογικά» τχ. 32 Φθινόπωρο του 2012, λίαν αισθαντικού, φιλολογικού περιοδικού της Κύπρου (Λευκωσίας) το οποίο μέχρι πρότινος φρόντιζε ο Φοίβος Σταυρίδης ώσπου «φρόντισε» κι αυτόν με τον αμετάκλητ

ο τρόπο του, ο θάνατος. Τώρα το επιμελείται ο πανεπιστημιακός φιλόλογος Λευτέρης Παπαλεοντίου. Ο τίτλος απλά προσδιορίζει το μέγεθος των κειμένων που είναι ολιγοσέλιδα είτε ως παρεμβάσεις είτε ως επεμβάσεις στο εν γένει φιλολογικό μας σώμα αλλά πάντα υψηλών, φιλολογικών προδιαγραφών. Τα μικροΦιλολογικά έχουν μια αισθητική λιτότητα που σε πάει κατευθείαν στο άριστον. Το τεύχος συνοδεύεται κι από τη μικρή φιλολογική του απόφυση τα "Τα μικροΦιλολογικά Τετράδια» τχ. 12 με αδημοσίευτες επιστολές και άγνωστα ποιήματα του Β. Μιχαηλίδη από το αρχείο του Αιμίλιου Χουρμούζιου. Από την έκδοσή τους τα μΦ με συγκινούσαν ως περιοδικό και τα ζήλευα χωρίς να τα φθονώ. Στη σελίδα 2 του με «μελαγχολία» για τα δικά μας, διαβάζω την εντός πλαισίου επισήμανση πως: «Το τεύχος αυτό έχει επιχορηγηθεί από τις πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπ. Παιδείας και Πολιτισμού. Η επιχορήγηση δε σημαίνει ότι το Υπ. Παιδ. και Πολ. αποδέχεται το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων ή τις απόψεις της συντακτικής επιτροπής». Σε ποια χώρα γίνονται αυτά; Σκέφτομαι τα πρόσωπα και μόνον των νεοελλήνων Υπουργών Πολιτισμού, την αισθητική και την συμπεριφορά τους. Κόβω φάτσες και βγάζω συμπέρασμα. Τι φρίκη!