Αυτός είναι ο αρχηγός |
πάνω σ' αυτό λοστούς και βαριές, έσπασε δεκάρες (δεν ήξερα ότι είναι τόσο ισχυρό νόμισμα, απέκρουσε με την κοιλιά του ξίφη που ρίχτηκαν από ύψος 4 μ. της πάλαι ποτέ κραταιάς Βρετανικής αυτοκρατορίας (1907). και συνεχώς διηγιότανε της ζωής τα βάσανα, τα φαρμάκια της τέχνης του, τις περιοδείες του, διανθίζοντας αυτά με ρήσεις του τύπου: "Η Ελλάδα θέλει πειθαρχία, σέβαση και καθαριότητα". Με ανάμικτα συναισθήματα θαυμασμού, δέους και θλίψης τον παρακολουθούσαμε οι λεβέντες Κοζανίτες, όπως μας αποκάλεσε, συνδράμοντας όμως, όχι και τόσο απλόχερα, όταν δέσμιος με αλυσίδες και σχοινιά γύρισε μεταξύ μας ζητώντας τον οβολό μας. Περιττό να πούμε ότι λύθηκε σ' ένα λεπτό. Μας καληνύχτισε ευχόμενος η "Ελλάδα να πάρει μιαν άνοδο πολιτισμού"
Αμήν
Από τα "Δεκαπενθήμερα", έκδοση του 1999
Αμήν
Από τα "Δεκαπενθήμερα", έκδοση του 1999
Θυμάμαι σαν τώρα τα κατορθώματα του εν λόγω λίαν δυνατού Έλληνος κάποιο απόγευμα της δεκαετίας του '80 ('86 ή '87 αν δεν κάνω λάθος) στην πλατεία της πόλης μας. Κρατούσα παραμάσχαλα το ''Μοναχικό Λύκο'' του Τζακ Λόντον,το σενάριο του ''Μελισσοκόμου'' του Αγγελόπουλου και τα ''Χίλια Δέντρα'' του Γ.Ιωάννου που μόλις είχα αγοράσει από το Συνεταιριστικό Β.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι απέραντη θλίψη ένοιωθα εκείνες τις στιγμές...