Αγιορείτικες φράσεις και φάσεις

         Πόσες χιλιάδες εσπερινούς!

         Πόσες χιλιάδες όρθρους!

         Ο Γέρων Σπυρίδων σιωπούσε...

         Την 2.30 πρωινή ξεκινήσαμε υπό βροχή. Τόσασε εις αγρυπμησιν.λ. με παρακινογραφιαα το ρπσωβπο του a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itew χρόνια οδηγός και εδώ και λίγα χρόνια συνοδηγός δεν ενύσταξα ποσε εις αγρυπμησιν.λ. με παρακινογραφιαα το ρπσωβπο του a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewτέ. Την φετινή με πήρε ο ύπνος κι έγειρα στην παρά του τιμονιού τη θέση, πλώρη. Εις μάτην ο Αλξνδ. με παρακινούσε εις επαγρ,της αγίας Αννας, λόγω Αθωυύπνησιν.

         Ο ήλιος είχε βγει από ώρα αλλά στον αρσανά της αγίας Αννας, (αγ. Αν.) λόγω της σκιάς του Αθω, αργοπορούσε. Τέρμα τα μουλάρια, πλέον, αν και φορτώσαμε

ιοας

﷽﷽﷽﷽ηγ[που οδηγοα,. πλέον, αν και φορρπσωβπο του a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewτα σακίδια στον Αράπη (ή μήπως στον Καστάνη), την ευλαβική σιωπηλή  συνοδεία των οποίων οδηγούσε ο π. Γρηγόριος που ήταν στο διακόνημα του βορδονάρη.

         Αλέξανδρος, Θεόδωρος, Βασίλειος και στην ανηφόρα της αγ. Αν αναμετρηθήκαμε. 'Ελειπε ο Νικόλαος μετά πόσα αλήθεια, έτη; 28 μήπως;

         Η βρύση στην αγ. Αν. σαρώθηκε από κατολίσθηση. Πάει η μεγάλη στάση μας εκεί. Πήραμε άλλα μονοπάτια κάπως μακρινά,  να φτη Α.Α.﷽﷽﷽﷽ας μικι απο κει στη δικ Αρχαγγάσουμε στη Σκήτη -χωριό κι από κει στη δική μας γλυκιά μικη Α.Α.﷽﷽﷽﷽ας μικι απο κει στη δικ Αρχαγγρή Αγία Αννα. (μ. Α-Α.)

         Η θάλασσα εδώ στο Σιγγιτικό δεν υπάρχει αφού στο μόνο που χρησιμεύει είναι να κρατάει πάνω της το καρνει ﷽﷽﷽﷽﷽ πηγαλεικαι σε φεριες πια πιράβι το οποίο σε πηγαίνει μέσα και σε φέρνει έξω. Ισως και για να την κοιτάς απλανώς από τους Αρχαγγέλους, το ωραιότερο μπαλκόνι του ΄ηημα﷽﷽﷽﷽﷽μς ΑρχαγγΟρους στη μ. ΄ηημα﷽﷽﷽﷽﷽μς ΑρχαγγΑ- Α. Περυσι εκεί κι ο Μανώλης Δρετάκης σεβάσμιος προσκυνητής κι οδοιππ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽εί κι ο Μανώλης Δρεττατόρος μοναχικός όπως πρπ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽εί κι ο Μανώλης Δρεττατέπει άλλωστε.

         Ήπιοι, αγαπητικοί εναγκαλισμοί. Ο π. Νεκτάριος εκεί. Πρώτη φροντίδα η επίσκεψη στον τάφο του Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη, κάτω στη σπηλιά των οσίων Διονυσίου ρήτορος και Μητροφάνους, προστατών της Σκήτης, μη την πδειο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ γερασιμου το μνμηα να κολλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewάθουμε όπως πέρυσιδειο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ γερασιμου το μνμηα να κολλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itew που λησμονήσαμε να τον προσκυνήσουμε κι αναγκαστήκαμε μετά να το ρίξουμε στους στίχους μετανοίας:

Λησμόνησα-ήμαρτον τη σπηλιά Διονυσίου και Μητροφάνη

κι ένα κεδειο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ γερασιμου το μνμηα να κολλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewρί στου Αη Γεράσιμου το μνήμα να κολλδειο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ γερασιμου το μνμηα να κολλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewήσω

κάτι σαν άδειο στο φετινό προσκύνημα λες μου εφί﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ και Ητροφάνηυςλια Φ πισωλλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewάνη

όμως το πρόσωπο της αγάπης μου σας άφησα πίσω...

         Διάβασα δύο σελίδες από τον "Περικλή" του Σαίξπηρ αμέσως  μετά την τράπεζα με τα συναρπαστικά ρεβίθια και τους επιμήκεις λόγους του γ.  Σπυρίδωνος.

         Ο π. Ευθύμιος απών. Αρα...Αλλά ο π. Πρόδρομος ήταν εκεί και δεν πήγαμε να τον δούμε. Εμείς χάσαμε. Αβελτηρία ασυγχώρητη.

         Μετά τη Νέα Σκήτη η Παύλου. Μονοπάτια έξοχα. Κατηφόρα. Δρόμος καλντε βλεπω την ηλικα καπαοθ μαλλον κατεβαινω ριαρίμι. Σε μια πέτρινη αψίδα φωτογραφία για να τη συγκ΄οονς μας, καπαοθ μαλλον κατεβαιρίνω με την προηγούμενη στα εκεί να βλ΄οονς μας, καπαοθ μαλλον κατεβαιέπω δηλονότι του πως η ηλικία, ο χ΄οονς μας, καπαοθ μαλλον κατεβαιρόνος μας, κατεβαίνει στα γρήγορα πια.

Παραλία της Παύλου. Ενα γέρικο μουλάρι αφημένο ...κυματίζει. Δίπλα σου θάλασσα σε κάθισα. Δεν άκουσα το τραγούδι σου.

         H μικρή, άγρια ανηφόρα από παραλία της Παύλου για τη Διονυσίου.

         Ιεροραφείον για ύπνο. Εκτός λ' ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κλησα έσβηνε τις τελευταίστας αναμονής προσκυνητών και παρά τη συστατική επιστολή το γ. Σπυρίδωνος ότι ...o φέρων ταύτην κ.λπ., μας βόλεψε εκεί ο π. Παύλος, ο επί χ α﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽γρφαικυ νρόνια αρχοντάρης κι εξομολόγος. Δοκιμή ράσου. Θυμήθηκα φωτογραφία του Τσαροντρο﷽﷽﷽﷽﷽﷽πτ μαθητευαν εκεπλην Θύχη και Κόντογλου όταν μαθήτευαν στο ρος ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ οτνα υ νΟρος τη ζωγραφική.  Το ε.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ηλάδξ.ίχα ξαναφορέσει παιδιόθεν όταν έπαιξα σε σκετς, μαθητής δημοτικού τον "Ηρωα της Αλαμάνας" τον .﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ηλάδξ.άγιο και τον ήρωα .﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ηλάδξ.μου δηλαδή Αθανάσιο Διάκο κι είχα μακρυά μαλλιά, μια οιονεί  περούκα, που τα είχε κόψει η μάννα μου. Ακόμα τα  α ες π﷽﷽﷽έχω πολύτιμο ενθύμημα.

         Στην  κοινοϋπνοσύνη συ﷽﷽﷽ουπνοσο παιδιόθεν ότανς Αρχαγγσύνη συναυλία τριών ροχαληχτών, το καθένα στον τρόπο του.

         Χτυπούσε το λεπτό σήμαντρο μια εξαϋλωμένη, λεπτή, μοναχική ύπαρξη. Ο ήχος έβγαινε από μέσα του.

         Μ' ένα πλατύ εργαλείο με φτερά (σαν μυγοσκοτώστρα μεγάλη) έσβηνε τις τελευταίες κανδύλες λίγο προ του δι' ευχών, ο εκκλησάρης στη Διονυσίου.

        

         Λείψανα: χειρ Προδρόμου, οστούν οσίου Νικοδήμου αγιορείτου, (το στάθηκα ιδιαίτερα λόγω του "Συναξαριστή" που έγραψε και τον οποίο διεξέρχομαι συχνά πυκνά),  κλεις αγίου Γεωργίου και ίχνος Τιμίου Ξύλου ασημοπεριπεπλεγμένου. Προσκυνάς με ευλαβική ουδετερότητα. Φάε ό,τι σου ρίξουν, άκου ό,τι σου λένε, προσκύνα ό,τι σου δείχνουν.
     

         Ο μοναχ΄﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽αυοιπροσκλυνα ροσκυνς ακός διώχνει τα χελιδόνια που κάθισαν στο δοκάρι μεό﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ έχυνε κάποιιτα στο δοκα το σήμαντρο, μόλις άρχιζε μετά την 3η(;) ώραό﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ έχυνε κάποιιτα στο δοκα ο εσπερινός, ότι τώρα χελιδονίζουν άλλοι.

         Χτες το εσπέρας μια βιαστική δυνατή βροχή σαν να την έχυνε κάποιος από τη Σούδα. Την άδειαζε ψιλή και κοσκινισμένη,  με ένα μικρό βουητό.το του Θοεκληρτνη μποιιτα στο δοκα

         Εκοβα (έκλεβα δηλαδή) δάφνη κοντά στο έρημο πλέον σπίτι του Θεόκλητου Διονυσιάτη. Εκεί που ζούσε κάτι σαν μια σκιά να πηγαινοέρχεται όπως το Κύριε Ελέησον στα αναλόγια. Αυτός στον τάφο του, 4 χρόνια τώρα, ξεχορταριάζει μνήμες.

         Ο καθηγο΄εεος ΠΈ﷽﷽Θεόκλητου του προσυεχη μου καθεσπερινούμενος Πέτρος μου φάνηκε κάπως. Ο χπ μου καθεσπερινορόνος, άλλο τί; Τον γνώρισα εντελώς νέον όταν πρωτοήλθε με εκείνη την απόβαση των Κυπρίων π μου καθεσπερινο που κατέλαβαν τη μονή, δια της πλειοψηφίας.

         Στο Ορος η μόνη μουσική είναι εκείνη των πουλιών, των τρεχούμενων νερών και των μοναχών ψαλτάδων στις ακολουθίες. Δεν ξέρεις ποιά πιο πολύ σε θέλγει.

         Ο ήχος του ρέματος στη Διονυσίου, ο λάκκος της μνήμης  στο χωριό.

         Η κρίση και στο Α.Ο. Λιτό φαγητό Σάββατο και Κυριακή. Που άλλοτε; Κριθαν...﷽﷽﷽﷽﷽﷽χκε στην Μ.Α-. το φαγητ τον Πατριαράκι και μακαρόνια με λίγες ελιέν...﷽﷽﷽﷽﷽﷽χκε στην Μ.Α-. το φαγητ τον Πατριας.ν...﷽﷽﷽﷽﷽﷽χκε στην Μ.Α-. το φαγητ τον Πατριαν...﷽﷽﷽﷽﷽﷽χκε στην Μ.Α-. το φαγητ τον Πατρια Δεν ήρθαμε για χόρταση. Αλλωστε στην μ. Α-Α. η τράπεζα πατριαρχική, όπως πάντα.

        

         Αντιγραφές

         " Ως μπήκαμε στο περιαύλι, σταθήκαμε τρομαγμένοι, σα να μπαίναμε σε ογρή σκοτεινή φυλακή βαρυποινίτες... Ηρθε ο αρχοντάρης  ο καλόγερος που γνοιάζεται για τους ξένους, μας είδε να κοιτάζουμε τις ζωγραφιές με τρόμο..."

         Καθόμουν ήσυχα και με πλησίασε ο γλυκύς κύπριος αρχοντάρης. "Γι αυτή την τοιχογραφία,"  μου είπε, "έγραφε ο Καζαντζάκης στην Αναφορά του...".

         Η μικρή είσοδος όχι από την κύρια πύλη σε μπάζει μέσα από το κοιμητήριο της Μονής. Ο επιτόπιος άγιος Νήφων πατριάρχης Κων/πόλεως σε χρυσή λάρνακα απλωμένος. Δίπλα του μια σειρά από πολλά καύκαλα ασπρισμένα, τοποθετημένα με τάξη και το όνομα του άλλοτε ζώντος στο μέτωπο. " ...στο μεσόφωτο διέκρινα το πρόσωπό του άτριχο, φαγωμένο από τις αγρυπνίες και την πείνα, με αδειανούς βολβούς, να γυαλίζει βυθισμένο σε ανετητα﷽﷽﷽﷽﷽﷽ιανοε ..στο εμσοφωτο διεκρινα το ρπσωβπο του a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewίπωτη μακαριότητα Τα μαλλιά του είχαν πέσει, έλαμπε το κεφάλι του σαν κρανίο..." Ο ζων ασκητής λίγο παρακάτω του Ν. Κζντζκ. -Τι είναι ζωή τη μη ζωή και τι ανάμεσό τους (Γ.Σ.).

         Μια στο κινητικό σύμπαν του κινητού και μια στη θάλασσα του απέραντου κι ακύμαντου. Σ' αυτήν προσεύχομαι για τους μόνιμους, καθημερινούς και τους .﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ου εχωσα στην προσυεχη μου καθεσπερινοέκτακτους που έχωσα στο νοητό ειλητάρι καθώς χώθηκα εδώ.

         Ολοι οι γνωστοί γέροντες λευκανθέντες με το απορρυπαντικό του καιρού. Δε βλέπω τον ε βλεπω την ηλικα καπαοθ μαλλον κατεβαινω ριααυτό μου που νομ βλεπω την ηλικα καπαοθ μαλλον κατεβαινω ριαίζω πως εγώ την ξέφυγα, αλλά οι άλλοι όμως με βλέπουν...

         Στο αρχονταρίκι της Διονυσίου κύριος τις διαβάζει ένα βιβλίο. Γνωστόριστη﷽﷽﷽﷽﷽ν Μαρτυρα Ιωακκειμ Λικατεβαινω ρια μου φριστη﷽﷽﷽﷽﷽ν Μαρτυρα Ιωακκειμ Λικατεβαινω ριαάνηκε. Ηταν του Χρ. Μπέσα για τον Μάρτυρα Ιωακείμ Λιούλια. Πως βριστη﷽﷽﷽﷽﷽ν Μαρτυρα Ιωακκειμ Λικατεβαινω ριαρέθηκε εκεί.; Ταραχή ευριστη﷽﷽﷽﷽﷽ν Μαρτυρα Ιωακκειμ Λικατεβαινω ριαχάριστη.

         Περιμένω την Κυριακάτικη λειτουργία των 8-10. Τις νυχτερινές ή﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ και Κυρικαιτο φαγητνεα τον Πατριαακολουθίες τις αφήνουμε για τους άλλους που τις μπόρεσαν.

        

         Ρηχές ακολουθίες συζητήσεων με άλλους προσκυνητές και ταξιδιώτες. Ο μοναχός που πηγαινοέρχεται στην Κωνσταντινούπολη μου προκαλεί να διαβάσω για τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ', το μεγαλοπρεπή, όπως τον έλεγαν.

         Μεσημέριασε η Κυριακή. Ηδη ο ήλιος το πήγαινε να γίνει του απογεύματος (ένας παος γευματος)μαος (μουγινε ενας πακρόμοιος άλλοτε μου έγινε πος γευματος)μαος (μουγινε ενας πακόνος γεύματος).

         Ολα θα τα περάσουμε κι εμείς ότι μόνον οι άλλοι θα τρώνε πικρό ψωμί είτε ως αντίδωρο είτε ως κύριο γεύμα;

         Στο κοινοτικό πάρκιν της Ουρανουπόλεως βρήκαμε το σχεδόν υφυπουργικό (Εγγείων βελτιώσεων) όχημα του Αλξνδ. με δυό καρφιά στο έμπροσθεν λάστιχο. Δολιοφθορά των κοσμικών δαιμόνων ή κάπου πέσαμε σε αμαρτία και δεν το προσέξαμε.

         Μη στάσις στην Ιερισσό λόγω του επείγοντος της ανεύρεσης βουλκανιζατέρ. Ελλειψαν τα καθιερωμένα ενσταντανέ με φόντο το καρνάγιο της με τα γέρικα ή επισκευαζόμενα  α πολοιαρια.να της με τα γερικ πλοιάρια (μια αρκούντως θελκτική εικν﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ικταρσανά της με τα γεόνα) και το κατούρημα παροχθίως της οδού μέσα σε κίτρινα στάχυα (τώρα πράσινα εισέτι).

         Στο Σταυρό στάση για εφημερίδες. Μη χάσουμε. Στην ΕΠΟΧΗ διαβάζω ένα ολοσέλιδο της Μ. Θ.  "Μεταξύ ειρωνείας και νοσταλγίας". Οι αγάπες είναι πάντα συγκεχυμένες.