...Κι εμνήσθην ημερών, προσώπων και καταστάσεων αρχαίων (κάπως) , του 1991 δηλαδή, ότι το Φεβρουάριο ςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοv του αυτού έτους κυκλοφορούσε το υπ' αριθ. 43 τχ. της "Π" (δραχμαί 80) με κύριο τίτλο το λεχθέν υπό του Μπίσμαρκςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοv (θα το διαβάζουμε συνεχώς αυτό τον καιρό) "Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται: Πριν από τις εκλογέςςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοv, κατά τη διάρκεια του πολέμου και μετά το κυνήγι". Ο πίνακας της α' σελίδας του περιοδικού ήταν του Κώστα Χιωτίδη μηχανουργού και καλλιτέχνη του μετάλλου στην Κοζάνη όπου διατηρεί και κηπουρίην με λαχανικά, κότες και μια αμυγδαλιά.
Από τα θέματα του τχ. σημειώνουμε: Χρ. Μπέσσα "Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χ
ςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvρόνια που έρχονται χωρίς εμάς/ και τραγουδώ τ' άλλα που πέρασαν σαν να είναι αλήθεια" (Οδ. Ελύτη
Το Μονόγραμμα),- που να είναι τώρα, το όνομά του υπάρχει μόνον σ' ένα στασίδι του αγίου Δημητρίου;
ρερος στη Θεσσλα;ονena stas;di ston agio Dhmht;rioioy-, Μάκη Καραγιάννη "Ο Πυλάδης και η παθολογία του δημόσιου βίου", -στη Θεσσαλονίκη μυθιστοριογράφων-, Γ. Μπουντιούκου "Χαρισίου Μεγδάνη Απογραφική έκθεση του μεσημβρινού μέρους της Μακεδονίας", -λανθάνει κι αυτός στη Θεσσαλονίκη-Καλμαριά), ΑΝΚΟ: "Η παρατεταμένη κ
ςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvρίση επηρεάζει την προοπτική της Εταιρείας"
ςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοv, -ακόμα η κρίση της υπάρχει μ
ρερος στη Θεσσλα;ονena stas;di ston agio Dhmht;rioioyάλλον τώρα κορυφώνεται-, Π. Β. Πάσχου "Ο Μ. Δραγώγιας στην Αθήνα" -ο πρώτος στην Αθήνα πάντα κι ο δεύτερος στη Θεσσαλονίκη ομοίως προς το Κάτω Σχολάρι
ρερος στη Θεσσλα;ονena stas;di ston agio Dhmht;rioioy-, ποίηση του Ντ. Χριστιανόπουλου από τη
Νεκρή Πιάτσα του
("Θε μου, συχώρα με μεγάλο λόγο θα πω: Μόνον μια νέα καταστροφή θα μας χορτάσει και πάλι μόνον μια νέα αναστάτωση θα ζωντανέψει τις νεκρές πιάτσες")- τότε ήταν στην Ανω Πόλη της Θ. τώρα στις Σαράντα Εκκλησιές, "Καινούργια δεκαετή και παλιά προβλήματα" του κυρίου Πάρι
ςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοv Κουκουλόπουλου Δημάρχου (τότε) Κοζάνης, Γ. Παυλίδη "ΑΕΒΑΛ:
ςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του ΣνασπσιμοvΟι ωδίνες μιας απόπειρας εκσυγχρονισμού", -νυν διευθυντού της ΔΕΥΑΚ, Θ. Μαρκόπουλου "Βαμμένα κόκκινα μαλλιά" του Κώστα Μουρσελά (κριτική) -ζει μονίμως στη Βέροια-, Rolant Jaccard
"Σημειώσεις ενςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvός γέρου γκρινιάρη" με υπότιτλο "Τι καλύτερη μαθητεία για έναν μηδενιστή απ' το παρακολουθεί το χαμό του. Η εμπειρία του κενού σε οκουερ προσ﷽δσησ, για να τη συγκρατλσηει στη ζωι τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvτώ εικόνες" σε μετάφραση Αναστασίας Βατάλη -εδώ πάντα- (από το MAGAZINE LITTERAIRE)
6η Εκόνα: Ασκητισμός ή ηδονή;
Στη νεαρά που θάβρισκε αμέσως τον συγγραφέα αυτών των γραμμών θα ήμουνα έτοιμος να προσφέρω ένα ταξίδι στο Vancouver! "Θα σκεφτόταν ποτέ αυτά τα αθώα καθάρματα να συρθούν με τα πόδια γυμνά μέσα στις σκόνες για να ζητήσουν συγνώμη γι αυτό το έγκλημα: το ότι μας δημιούργησαν; Αν κάποια φορά επιβιβαστούμε, ποιόν δουερ προσ﷽δσησ, για να τη συγκρατλσηει στη ζωι τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvρόμο θα διαλέξουμε; Εκείνον του ασκητισμού ή εκείνον της ηδονής; Η απάντηση του Σοπενχάουερ είναι η μόνη που αξίζει να ληφτεί υπ' όψιν. Λέει λοιπόν ότι, όταν ένας αναχωρητής αρνείται θεληματικά όλες τις χαρές της ζωής και στερείται κάθε απόλαυση γιατί έχει συνείδηση ότι βρίσκεται -εκτός χρόνου- πέραν από τις αισθήσεις, απόλυτα ελεύθερος, ευτυχισμένος γιατί θέλει να ενεργεί σύμφωνα μ' αυτή, τη συνείδηση, για να τη συγκρατήσει στη ζωή, πράττει καλά. Αλλά ο Σοπενχάουερ προσθέτει αμέσως: "Οταν ο Ανακρέων κι ο Οράτιος αντίθετα, μας δείχνουν το χάσιμο του χρόνου μας προσκαλούν να χαρούμε αυτό το χόλες του τις απολαύσεις τλσηει στη ζωι τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvρόνο μ' όλες του τις απολαύσεις, όταν κρίνουν ότι χάνεται κάθε στιγμή που δεν είναι ευχάριστη καόλες του τις απολαύσεις τλσηει στη ζωι τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvι αυτοί έχουν όλες του τις απολαύσεις τλσηει στη ζωι τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvδίκαιο"...
"Δυσκολίεςςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοv και ελπίδες ςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvμιας προσυνεδριακής συζήτησης". Συνέντευξη με τον Θανάση Κλείτσα μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΠΕ του Συνασπισμού (του άλλοτε ενιαίου μετά τον πρώτο αποκαθαρμό του από το γνήσιο ΚΚΕ κι αργότερα από την πλειοψηφία της ΕΑΡ) και γραμματέα της Π.Ο. Δ. Μακεδονίαςςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοv του ΚΚΕ με αφορμή το 13 συνέδριο του ΚΚΕ. Τέλος τα "Πλάγια λόγια του Β.Π.Κ ςδιλαογους.ετωπικοεις κια τα εκτιο του ΚΚΕ και τα Πλαγγα λυ ΚΚΕ και της ΠΕ του Σνασπσιμοvήγουν τις Σημειώσεις ( -Ρούλη αγαπητέ χάσαμε! έγραφε σ' ένα απ' αυτά, όταν ο εν λόγω ήταν βουλευτής του Πασόκ και τοι ﷽﷽﷽﷽﷽﷽λλά χορτα του απυχδερμισμοοραση κι αποστώρα αναζητητής στης ΔημΑρ τις ατραπούς) και τα Εκτός εποχής με τους "Μετωπικούς διάλογους".
"Οι άνθρωποι νυσταγμένοι έκλειναν την τηλεόραση κι αποσύρονταν στα ενδότερα του παχυδερμισμού τους, ανίδεοι μεν αλλά χορτάτοι πάντα".
Τότε αλλά όχι και τώρα.
Arthur Rubinstein - Chopin Nocturne No 1, Op 9 in B flat στο http://www.youtube.com/watch?v=WnFs85pLmj4&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφήTo παραπάνω link είναι η μόνη απάντηση στη χυδαιότητα που μας περιβάλλει. Και η μόνη λύση θα τολμήσω, όσο κι αν φαντάζει άστοχο (όχι για μένα φυσικά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η άνοιξη μου φέρνει στο νου τη Σεφερική άνοιξη μ.Χ
ΑπάντησηΔιαγραφή(αφού καλύτερα από εμάς μπορούν να μιλήσουν η μουσική και η ποίηση)
Πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη
φόρεσε χρώματα ἀνοιχτὰ
καὶ μὲ περπάτημα ἀλαφρὺ
πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη
πάλι τὸ καλοκαίρι
χαμογελοῦσε.
Μέσα στοὺς φρέσκους ροδαμούς
στῆθος γυμνὸ ὡς τὶς φλέβες
πέρα ἀπ᾿ τὴ νύχτα τὴ στεγνὴ
πέρα ἀπ᾿ τοὺς ἄσπρους γέροντες
ποὺ συζητοῦσαν σιγανὰ
τί θά ῾τανε καλύτερο
νὰ παραδώσουν τὰ κλειδιὰ
ἢ νὰ τραβήξουν τὸ σκοινὶ
νὰ κρεμαστοῦνε στὴ θηλιὰ
ν᾿ ἀφήσουν ἄδεια σώματα
κεῖ ποὺ οἱ ψυχὲς δὲν ἄντεχαν
ἐκεῖ ποὺ ὁ νοῦς δὲν πρόφταινε
καὶ λύγιζαν τὰ γόνατα.
Μὲ τοὺς καινούργιους ροδαμούς
οἱ γέροντες ἀστόχησαν
κι ὅλα τὰ παραδώσανε
ἀγγόνια καὶ δισέγγονα
καὶ τὰ χωράφια τὰ βαθιὰ
καὶ τὰ βουνὰ τὰ πράσινα
καὶ τὴν ἀγάπη καὶ τὸ βιός
τὴ σπλάχνιση καὶ τὴ σκεπὴ
καὶ ποταμοὺς καὶ θάλασσα
καὶ φύγαν σὰν ἀγάλματα
κι ἄφησαν πίσω τους σιγὴ
ποὺ δὲν τὴν ἔκοψε σπαθὶ
ποὺ δὲν τὴν πῆρε καλπασμός
μήτε ἡ φωνὴ τῶν ἄγουρων
κι ἦρθε ἡ μεγάλη μοναξιὰ
κι ἦρθε ἡ μεγάλη στέρηση
μαζὶ μ᾿ αὐτὴ τὴν ἄνοιξη
καὶ κάθισε κι ἀπλώθηκε
ὡσὰν τὴν πάχνη τῆς αὐγῆς
καὶ πιάστη ἀπ᾿ τ᾿ ἀψηλὰ κλαδιὰ
μέσ᾿ ἀπ᾿ τὰ δέντρα γλίστρησε
καὶ τὴν ψυχή μας τύλιξε.
Μὰ ἐκείνη χαμογέλασε
φορώντας χρώματα ἀνοιχτὰ
σὰν ἀνθισμένη ἀμυγδαλιὰ
μέσα σε φλόγες κίτρινες
καὶ περπατοῦσε ἀνάλαφρα
ἀνοίγοντας παράθυρα
στὸν οὐρανὸ ποὺ χαίρονταν
χωρὶς ἐμᾶς τοὺς ἄμοιρους.
Κι εἶδα τὸ στῆθος της γυμνὸ
τὴ μέση καὶ τὸ γόνατο
πῶς βγαίνει ἀπὸ τὴν παιδωμὴ
νὰ πάει στὰ ἐπουράνια
ὁ μάρτυρας ἀνέγγιχτος
ἀνέγγιχτος καὶ καθαρός,
ἔξω ἀπ᾿ τὰ ψιθυρίσματα
τοῦ λαοῦ τ᾿ ἀξεδιάλυτα
στὸν τσίρκο τὸν ἀπέραντο
ἔξω ἀπ᾿ τὸ μαῦρο μορφασμὸ
τὸν ἱδρωμένο τράχηλο
τοῦ δήμιου π᾿ ἀγανάχτησε
χτυπώντας ἀνωφέλευτα.
Ἔγινε λίμνη ἡ μοναξιὰ
ἔγινε λίμνη ἡ στέρηση
ἀνέγγιχτη κι ἀχάραχτη.