Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010
Πατερναλιστική κι επιλέξιμη προβατοκρατία
Διάβασα σε τοπική, δυτική εφημερίδα, μια σοβαρά δήλωση του νέου (σε ηλικία) αλλά 3ου ή μήπως και 4ου, αν προσθέσουμε και την ατελέσφορο διάθεση του κυρίου Ρούλη Κοκελίδη, στην σειρά επιλογής, (όπως τα επιλέξιμα πρόβατα, γίδια, χωράφια προς επιδότησιν από τον ΕΛΓΑ -ΟΓΑ ή αλλου τινός οργανισμού βοηθείας των ψηφοφόρων της υπαίθρου) υποψηφίου της μεγάλης κυβερνητικής παράταξης της χώρας μας με την οποία ξεκαθαρίζει πως: «Σκοπός μου είναι η εξασφάλιση ενός καλυτέρου αύριο για τους συμπολίτες μου». Τι θεάρεστη πρόθεση! Αλλά αυτό το «μου» κτητικόν και πατερναλιστικόν (που θυμήθηκα τώρα την «Πατερναλιστική Δημοκρατία» το βιβλίο θεσμός του γεννήτορα του σοσιαλισμού των μη προνομιούχων εν Ελλάδι), μου κάθισε κάπως δυσάρεστα.
Ως εκ τούτου παρακαλώ τον αξιότιμο υποψήφιο στις επόμενες δηλώσεις του, σε όλους τους τόνους και τρόπους, αν τυχόν χρησιμοποιήσει την παραπάνω ατάκα, εμένα να με εξαιρεί είτε ονομαστικά είτε αορίστως πλην σαφώς. Να λέει ή να γράφει δηλαδή: «Σκοπός μου είναι η εξασφάλιση ενός καλύτερου αύριο για τους συμπολίτες μου, πλην του κυρίου τάδε ή εκείνου που εκών αρνήθηκε την καλυτέρευσίν του από εμένα».
Τι θεάρεστη πρόθεση όντως. Προς όφελος των ιθαγενών υπηκόοων του αιρετού φυλάρχου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ και εγώ μαζί σου αγαπητέ Β.
Ζητώ και εγώ την εξαίρεσή μου (από το βήμα της "Π") είτε ονομαστικώς είτε αορίστως, πλην όμως σαφώς, ρισκάροντας το καλύτερό μου αύριο.
Κι όπως μου γνωστοποίησε ο αγαπητός μου Γ.Χ το πρωί:
Μόνο που οι εφιάλτες ήταν στην αφάνεια και περίμεναν
πότε θα τους δοθεί η ευκαιρία να κάνουν ζημιά.
Σήμερα οι εφιάλτες κυβερνάνε μετά δόξης και τιμής.
Απλά εγώ κοιτάζω να τους κάνω τη ζωή δύσκολη.
Το κακό είναι πως οι έλληνες είναι βόδια κι ανοίγουν
μόνοι τους τις κερκόπορτες ψηφίζοντας όλον αυτόν τον
θίασο της αθλιότητας.
Αυτό που θα ευχόμουν και στους υπόλοιπους συνέλληνες είναι να έχουν την ίδια επιθυμία να κάνουν ζημιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τόσους σωτήρες που μαζεύτηκαν είναι η μόνη ορθή αντίδραση.
Σωστός κι ανυπότακτος ο κ. Καραγιάννης καθώς και χιουμορίστας όπως πάντα. Παιδικό χιούμορ, γνήσιο, πεισματάρικο, ξεροκέφαλο, ασυμβίβαστο με τα πολιτικά δρώμενα της εποχής μας.Καλή συνέχεια φίλε στο επιτυχημένο έργο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα είναι συμβολικό. Είναι η συνομιλία του ραγιά λαού με τον εξουσιαστή κυβερνήτη του που μόλις παίρνει τα ηνία στα χέρια του αλλάζει χαρακτήρα και γίνεται δυνάστης, άδικος κι εκμεταλλευτής δρώντας εις βάρος του λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφή Το άλογο συμβολίζει τον λαό.
Ο καβαλάρης την εξουσία.
Το θεριό τον Τούρκο κατακτητή εχθρό.
Το λιβάδι την Ελλάδα.
Σου το αφιερώνω σε ένδειξη αναγνώρισης και σεβασμού των ορθών και ασυμβίβαστων πολιτικών σου σκέψεων.
Π.Τ.
Ο μύθος του αλόγου
- Καημένο αλογάκι μου, έλα να σου μηνύσω
τ’ αγαθά του λιβαδιού που κείτουντ’ εκεί πέρα
σκύψε άμα θες ν’ ανεβώ και κλίνε τον αυχένα
τη σέλα να σου βάλω γω για να σε καβαλήσω.
Πάμε εκεί μέσα στο θεριό που κειό εξουσιάζει
και όλα του τα αγαθά μόνο του τα αδειάζει.
Άμα θα το νικήσουμε, δικά σου θα ‘ναι όλα
εμπρός να το σκοτώσουμε, μη χάνουμε ούτε ώρα.
- Βάλε τη σέλα πάνω μου και σφιξ’ τηνε καλά
αρματωμένε άνθρωπε, τράβα τα χαλινά
ότι μου πεις θα κάνω εγώ για να ‘βγει σε καλό
τρέχω τώρα ο δύστυχος στον τόπο τον λαμπρό.
- Να το θεριό, επάνω του, άντε και θα το φάμε!
- Πάει το θεριό, σκοτώθηκε, ευτυχισμένο θα ‘ μαι
δικά μου είναι τ’ αγαθά που είναι εδώ μέσα
κατέβα από πάνου μου, πιστεύω να ‘ χεις μπέσα.
- Μα, δεν κατάλαβες καλά! Εγώ δεν κατεβαίνω
εσύ μ’ εβοήθησες, μα εγώ θα βολοδέρνω
δεν θα πηγαίνεις για βοσκή, σφίγγω τα χαλινά σου
τώρα εξουσιάζω εγώ την πείνα, τα δεινά σου.
- Δεν είσαι άξιος εσύ να κυβερνάς τον τόπο
Εγώ σ’ ελευτέρωσα με ίδρωτα, με κόπο
Από εκείνο το θεριό που Τούρκο το ελέγαν
Που οι ραγιάδες Έλληνες υπέφεραν και κλαίγαν.
Θυμήσου τα κεφάλια τους που πέφταν ολοένα
τον αριθμό δεν δύναται να καταγράψει πέννα
θυμήσου τον Αλή-Πασά τον μέγα τύραγνο μας
που σκότωνε αγωνιστές, τον άσπονδο οχτρό μας
εκειούς π’ αγωνιστήκανε κι υπάρχει η πατρίδα
εκειούς που θυσιάσανε ζωή, χαρά, ελπίδα
εκειούς που αναστήσανε το ελληνικό μας γένος
εκειούς που επολέμησαν με μένος και με σθένος!
Δεν είσαι άξιος εσύ να είσαι Κυβερνήτης!
Μετάνιωσε, μη γίνεσαι συ του λαού ο θύτης!
- Εγώ στον δρόμο τον καλό δεν πρόκειται να έρθω
της εξουσίας τα χαλινά τώρα εγώ κατέχω
θα εξορίσω ήρωες μα και πολεμιστές
δόλος, απάτη και ψευτιά θα κάνουνε γιορτές.
- Δεν εστοχάστης, κύρη μου, πως πρέπει μ’ αρετές
μόνο εσύ να κυβερνάς κι όχι με τελετές
που όλους θα τους οδηγούν μες τον αφανισμό
μες την τυράγνια την τρανή και τον εξοργισμό
γιατί ο λαός βαρέθηκε όλες τις φυλακές
και τις τυράγνιες που’ τανε άδικες και κακές
κουράστηκε και πόνεσε, ψωμί θέλει να φάει
και όχι έναν τύραγνο για να τον εκλωτσάει.
Θυμήσου πάντα του Χριστού τα λόγια τα μεγάλα
που «άμα δώσεις μάχαιραν, μάχαιραν και θα λάβεις»
αρ’ άμα κάνεις άδικο, άδικο εσύ θα πάρεις.