Ολοι κι όλα στη δημόσια γύρα

Ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής (στο άλλοτε ομώνυμο, κομβικό σημείο της οδικής διαδρομής Κοζάνης – Θεσσαλονίκης, γίνεται πλέον της Ζωοδόχου πληγής από την ερήμωση του δρόμου και του αναψυκτηρίου τόπου) είχαμε στη πόλη δύο σημαντικές αφίξεις οι οποίες βγήκαν δηλαδή στη γύρα.
α. Η εικόνα της Παναγίας της Ζιδανιώτισσας (ή και Μυδραλιοφόρος καλουμένη μόνο από ημάς), βγήκε στην ετήσιά της πολύμηνη γύρα και ζητεία, δεόντος πακτωμένη στα οπίσθια στρατιωτικού οχήματος. Κι άλλη φορά συνεχάρημεν τον στρατηγό Δκτη του Α’ΣΣ για την ευρεσιτεχνία των υπηρέτων του και επαναλαμβάνουνε (τι έχουμε να χάσουμε) τον συγχαρητιαριασμόν· ήταν ίσως το μεγαλύτερο μεταπολεμικό κατόρθωμα του εν λόγω σώματος, για το οποίο έγιναν και οι απαραίτητες παρασημοφορίες. Διέσχισε τα χωριά μετά την λίμνη-ποτάμι και κατέλυσε κατάκοπη, μεθυσμένη σχεδόν από το λιβανωτό και τις δεήσεις που της επιδαψίλευαν οι πιστοί χωρικοί των χωριών της διαδρομής, στον ένδοξο ναό των ισαποστόλων Κων/ντίνου και Ελένης που βρίσκεται στην οδό Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη όπισθεν τους ευαγούς οίκου DALLUZ και δίπλα από τις ανενεργές ράγες του Σ. Σ. Κοζάνης.
Σημείωση ανωφελής. Οποιος πιστός ρίπτει στο ευρωσυλλεκτήριο κυτίο που λανθάνει δίπλα της εικόνας άνω του 1 λεπτού του ευρώ προσφορά, διαπράττει το αδίκημα της δωροδοκίας και απόπειρα εκμαυλίσεως θείου κι ιερού προσώπου, αφού προσπαθεί να εξαγοράσει την εύνοια ή την γρήγορη μεσιτεία της Παναγίας όλων μας κι όχι μόνον όσων έχουν τα ευρώ περίσσευμα και μάλιστα σε δύστηνους καιρούς. Ας το έχουν υπ’ όψιν ότι μπορεί εν ζωή να τύχουν της ευνοίας Αυτής αλλά στην άλλη ζωή είναι χαμένοι από χέρι.
Σημείωση ετέρα. Η θαυματουργός εικόνα δεν παρέστη το αυτό βράδυ στο Λαογραφικό Μουσείο όπου εδόθη η μουσικοποιητική παράσταση με θέμα: «Η Ανάσταση του Ερωτα και της Ζωής στη μουσική και τη Θεολογία» που διοργάνωσαν τα ιερά παραρτήματα της Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης περιοδικό «Λειμωνάριο» και το Γραφείο Νεότητας αυτής (κάτι σαν ΚΝΕ των θρησκευομένων παίδων). Ευχαρίστησε για την πρόσκληση αλλά δήλωσε ότι ήταν πολύ κουρασμένη και μάλλον την περιτριγυρνά εκ της περιτριγυρίσεώς της, κάποια ίωση. Μια άλλη φορά ίσως. Εστειλε όμως δια του επί της γης Κοζάνης αποστόλου του Θεού την ευλογία της στους διοργανωτές. Ομοίως δεν παρέστη και στη εκδήλωση που λάβαινε χώρα στο έναντι του καταλύματός της, διασκεδαστήριο χώρο του DΑLLUZ, όπου ιερουργούσαν αι ωραίαι κυρίαι μετ’ ανθέων, Γαλάνη και Τσαλιγοπούλου.
β. Την αυτή ημέρα αφίχθη στην πόλη ο εκλαμπρότατος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως κ. Σαμαράς Αντώνιος. Δεκάδες πολίτες με τα φαιά κουστούμια τον ακολουθούσαν ως τον μέλλοντα πρωθυπουργό τους. (Με τέτοιο νυν που έχουμε και με τη συνοδεία αυτού, ο πάσα ένας διεκδικητής θα κάνει εκλογικό, νικητήριο περίπατο). Η μάζα αυτή αποτελούσε την ένζωη επιβεβαίωση του κύματος που σιγοβράζει κι έρχεται έρχεται για να επικαθίσει επί της κυβερνητικής "καλύβης ως η όρνις ύβης".
Συζητούσαν εδώ στην πόλη μας για το μέλλον που μας έρχεται καθώς και για το τώρα που μας φεύγει κάτω από τα ποδάρια. Δεν μου φταίει σε τίποτε ο ευλογημένος κι ερχόμενος, αλλά όπως γράφει και στο ειλητάριό του στην εικόνα του στη Μονή Σιάπκας, ο καθηγητής της ερήμου μέγας Αντώνιος: «Μην απατάσθε εις χορτασίαν κοιλίας» ας μην παρασυρθεί κι αυτός απ’ την αχορτασία του πλήθους· ίνα ευ σοι γένοιτο και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης (νεοελλήνων νεοδημοκρατών). Για να μην ακουσθεί από τον μυστικό θίασο το λυπητερόν καβαφικό «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον». Αλλά και το πιο κοντινό μας, που είναι γραμμένο πάνω στη Χάρτα του Ρήγα, η οποία ευλογείται πλέον στον ιερό ναό της Χαρτοθήκης Κοζάνης, μια εγγραφή του Ρήγα Βελεστινλή στο σημείο που είναι το ακρωτήριον Ακτιον: «Ακτιον Πούντο, εδω ενικήθη ο Μάρκος Αντώνιος από τον Οκτάβιον. Εχασε και την Κλεοπάτρα».
Την αυτή ημέρα αφίχθη επίσης, αλλά δι άλλης οδού και ο απεσταλμένος(;) της άλλης Κλεοπάτρας η και Θεοδώρα λεγομένη η οποία ηττήθη ως γνωστόν από τον νυν Αντώνιο, αδελφός της, ο έχων τα μάτια διαρκώς εν εκπλήξει, ήγουν κάπως γουρλωτά για ν’ ακουστεί από τον λαό των προσκυνητών: «Βρε καλώς τα μάτια μας τα δυό και η παράφραση του τραγουδιού «Δακρυσμένα μάτια» σε «Γουρλωμένα μάτια».
Ετσι:

Ένα κάθε βδομάδα,
στην ορισμένη μέρα,
πάντα στην ίδιαν ώρα,
τρία βαπόρια ωραία,
η “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”,
ανοίγουνται απ’ την προκυμαία
στις εννέα,
πάντα για τον Περαία,
το Mπρίντιζι και το Tριέστι,
πάντα.

Xωρίς μανούβρες κ’ ελιγμούς
και δισταγμούς
κι’ ανώφελα σφυρίγματα,
στρέφουνε στ’ ανοιχτά την πρώρα,
η “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”,
σαν κάποιοι καλοαναθρεμμένοι
που φεύγουν από ένα σαλόνι
χωρίς ανούσιες χειραψίες
και περιττές.
κλπ.
(Του Αλέξανδρου Μπάρα)

Υ.Γ. μεθύστερον
Την αυτή ως άνω ημέρα αλλά σε ώρες εντελώς νυκτερινές, αφίχθη στην πόλη και η καλλιτέχνης του σώματος εν γένει και εν είδει κ. Τζούλια Α. και έδωσε παράσταση σε ισόγειον διασκεδαστικό χώρο επί του κεντρικού πεζοδρόμου κείμενου. Από τις παραπάνω εκδηλώσεις δε γνωρίζω ποιά συγκέντρωσε τους περισσότερους προσκυνητές, αλλά τι σημασία έχει, ότι όλοι τον ίδιο θεό λατρεύουν απλά οι τρόποι και οι τόποι αλλάζουν και όλοι στο ίδιο κόμμα ανήκουν αυτό της συμπολίτευσης που λέγεται ζωή εδώ και τώρα και μόνο ορισμένοι ανήκουν στην αντιπολίτευση που λέγεται ζωή στο αλλοτε και στο μετά όπως και στην ποίηση δηλαδή που είναι παρελθόν και μέλλον