Σιαμπανογλυπτισμός, το ανώτατο στάδιο του εξαγαλματισμού μας

"Τι με κοιτάς τι με κοιτάς
δεν είμαι ψάρι να με φας"
Βωβός διάλογος ανδρών επιφανών


Εγιναν λοιπόν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του μεγάλου δασκάλου Κοζάνης και περιχώρων Κ. Σιαμπανόπουλου στην αρχαία πόλη Αιανή, που ως νυν δήμος, λίγα είναι πλέον τα ψωμιά του, ότι θα πέσει θύμα του αρχαίου Καλλικράτη και νέου αυτοδιοικητικού καθεστώτος του Ραγκουσιστάν. Ο ρέκτης (υπερδραστήριος θα πει κι όχι κάτι άλλο απαξιωτικό) δήμαρχός της, γρηγορότερος ως απόγονος εκείνου του δρομέα Απολλόδωρου, πρόλαβε τους κατεξοχήν πνευματικούς κατιόντες του Κ. Σ., το Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών κι άνοιξε πρώτος τον δεύτερο κύκλο της προτομιακής (όλο κακόηχους νεολογισμούς είμαι) εσωστρέφειας του αείμνηστου. Κοινώς τους την έφεραν. Η πρώτη γλυπτική του αναπαράσταση έγινε στο μουσείου του Μπούρινου, περιοχή αγίου Νικολάουν άνωθεν του χωρίου Χρωμίου πριν χρόνια.
Κλήθηκε στην Αιανή προς αποκάλυψη της προτομής ο υπουργός πολιτισμού (δεν θυμάμαι τι άλλο συνοδεύει τον τίτλο του) επιφανής γόνος μεγάλων οικογενειών, γραμμάτων, πολιτικής κ.λπ. Μνημειώδης παραμένει ακόμα η ομιλία του στο Μπενάκειο στα εγκαίνια της έκθεσης Γ. Τσαρούχη από την οποία περνούσε όλη η απελπισία (κι η συνακόλουθη φρίκη) του άδειου πασοκοδιαλογισμού και του αγοραίου διανουμενισμού. Ποιός του την έγραψε άραγε για να του απονεμηθεί το παράσημο της κατεδάφισης δημοσίου προσώπου. (Βλέπε και το άρθρο «Ναύτες με τσαρούχια– Ο αγράμματος νεολαϊκισμός του κ. Γερουλάνου» του Κ. Βούλγαρη στις «Αναγνώσεις» της Αυγής, 3 Ιανουαρίου 2010).
Με την ευκαιρία ο κυρ’ Υπουργός τράβηξε και μια σύσκεψη για το καθιερωμένο διαδούλεμα των υπηρεσιακών χάνων (εκλεγμένων και μη) της πόλεως και της περιοχής.
Εν τω μεταξύ ο ανδριάντας που στήθηκε για τον Κ.Σ. στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Κοζάνης παραμένει περιτυλιγμένος σαν μούμια.

Πως μας θωρεί εντύλιχτος σε μια λινάτσα κυανή
μήνες καιρό κι άρχοντα αποκάλυψης προσμένει
που τρέχει λογισμός, ίσως στην πόλη τη φτενή
που οι προεστοί της στο Λ. Μουσείο συναγμένοι

είπαν, στον ανδριάντα τον Πατριάρχη να καλέσουν
αφού στις προτομές τα δεύτερα παίζουνε μπάλα
στα ευμεγέθη μεγίστην αίσθηση θα προκαλέσουν
κι οι εν σπουδή Καλλιανιώτες θα μείνουνε μπουκάλα.

Ηδη πληροφορούμεθα πως υπάρχει και τρίτος γύρος κατασκευής ελάσσονων προτομών, οι οποίες θα στηθούν στην πορεία του χρόνου που μας διατρέχει αλλά και κατά μήκος της καθημερινής εγκόσμιας πορείας του Κ.Σ. Οπως σε κάθε πόλη της Κρήτης υπάρχει ο ανδριάντας του Βενιζέλου σε διαφορετικές πόζες έτσι κι εδώ στα χωριά του μελλούμενου τεράστιου Δήμου Κοζανιτών και χωρικών θα υπάρχει ο ενοποιός κρίκος της προτομής του Κ.Σ. –Αμήν!
Στη Λευκοπηγή ετοιμάζεται προτομή του για τους εξής λόγους: πρώτον απ’ αυτήν περνούσε κάθε μέρα, έπινε, φορές καφέ στον πλάτανο δίπλα από το μορμυρίζοντα λάκκο, και συνέχιζε για το Μπούρινο, το ημερήσιο προσκύνημά του σ’ ό,τι αγαπούσε η ψυχή του και το είναι του, και δεύτερον επειδή γνωμάτευσε πως οι κάτοικοί της κατάγονται από τους αρχαίους Μιλήσιους (αποικία των Χαλκιδέων) οι οποίοι μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση στην κεντρική Ευρώπη ήρθαν να κατακάτσουν στο τότε Βελίστι.
Ομως και δύο φανοί της πόλεως Κοζάνης σκέφτονται στις γειτονιές τους να του στήσουν προτομές μικρού μήκους. Οι λογιότεροι αυτών (Σκρ’κα και Λάκκος τ’ Μάγγανι) που διαθέτουν στις ορχούμενες (μπρέ μπρε μπρε) τάξεις τους, επιφανείς τοπικούς συγγραφείς, οι οποίοι ασχολήθηκαν με τις απόκριες, τη μαγειρική και τα λαογραφικά τους συμβάντα, μνήμην ποιούντες στην προσφορά του Κ.Σ. στην τοπική ιστορία και κάπως πατριάρχη της εγχώριας λαογραφίας, θα τον απαθανατίσουν γλυπτικά, στο μέσον του φανού τους και γύρωθέν του θα χοροπηδούν ως επιχώριοι ινδιάνοι κ.λπ.

***
ΥΓ. 1 Κι αν δεν είχε στήσει προτομές ο αλήστου μνήμης (αλησμόνητος δηλαδή)! Στην ευρύτερη περιοχή του Μπούρινου στην οποία ήδη εκλείπουν «τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου» έστησε δεκάδες προτομές μεγάλων ή μικρών ηρώων της μακεδονικής γης κι ελληνικής ιστορίας. Η κάθε μια διέφερε από τις άλλες στο μουστάκι. Ελεγαν τον Θεόφιλο ο οποίος άρχιζε να ζωγραφίζει τους ήρωές του από τα πόδια και πήγαινε προς τα πάνω (ακολουθούσε δηλαδή την πορεία των αποτελεσμάτων του κώνειου που ήπιε ο Σωκράτης) - Ποιόν ζωγραφίζες; Απαντούσε: - Θα το δείξει το μουστάκι!

ΥΓ. 2 Ο πολύς Γ. Π. Σαββίδης ονόμασε σε αρθρίδιό του στα ΝΕΑ κάποτε, την πόλη της Κοζάνης η «λογιοτέρα της Δ. Μακεδονίας» με αφορμή το μικρό, μετρίας αξίας, βιβλίο του Λάζαρου Παπαϊωάννου: «Ανά τας οδούς και τας ρύμας» που κυκλοφόρησε στη σειρά των εκδόσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, αριθ. 6. Η νυν Κοβεντάρεια εξαλλαγή της δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορική Βιβλιοθήκη της πόλεως κι ας μην ακουστεί ως παραδοξολογία αυτό. Γνωρίζει πολύ καλά αυτή τη διαφορά ο κ. Δήμαρχος ή μάλλον ο δημαρχεύων αυτό τον καιρό, του οποίου η εφήμερη πολυπραγμοσύνη θυμίζει την παρόμοια του άλλοτε Γ. Αλευρά ως μεταβατικού πρόεδρου της Δημοκρατίας, την εποχή των έγχρωμων ψηφοδελτίων -ορέ τι κοροϊδίες έχει ανεχτεί ο τράχηλος του νεοέλληνα θα μασήσει τώρα με τις διεθνείς επιτηρήσεις!- Ετσι, το βιβλίο του καθηγητού Κ. Φωτιάδη με τον τίτλο: «Πόντος Ελληνικός, μεγάλος και ευδαίμων» το εξέδωσε ως Δήμος Κοζάνης (εννοείται μετά φωτογραφίας και προλόγου του) κι όχι στις εκδόσεις της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (σιγά το θεσμό, όπως τον καταντήσαμε σκέφτεται) ή του αλήστου μνήμης –(εδώ ο όρος με την τρέχουσα έννοια) και πραγματικότητας θέλω να πω, ΙΝΒΑ, του οποίου η εναπομείνασσα άσβεστα φωτεινή πινακίδα απέναντι από τους απογευματινούς καφέδες του ΑRT Cafe (-Γιάννη, πότε θα την κλέψουμε ότι μας έχουν ευτελίσει και τις μνήμες οι αφιλότιμοι;) θυμίζει το βαρναλικόν με την αμφισημία του βέβαια: «Που ‘σαι νεότης που έδειχνες πως θα γινόμουν άλλος».

ΥΓ. 3 Μα φυσικά :
«Τα αγάλματα είναι στο μουσείο
Καληνύχτα
-...γιατί τ’ αγάλματα δεν είναι πια συντρίμμια,
είμαστε εμείς. Τ’ αγάλματα λυγίζουν αλαφριά...καληνύχτα.

Εδώ χωρίστηκαν. Αυτός επήρε
την ανηφόρα που τραβάει κατά την Αρκτο
κι αυτή προχώρησε προς το πολύφωτο ακρογιάλι
όπου το κύμα πνίγεται στη βοή του ραδιοφώνου...»


Από τον «Ηδονικό Ελπήνορα» και την «Κίχλη» του Γ. Σεφέρη