"Κάποιο άγαλμα που μ' είδε με θυμήθηκε..."
Με το εθνικό γαλάζιο σακούλας απορριμάτων τυλιγμένα
περιμένουν την ανάκλησή από τον κόσμο των μη ζώντων
όμως "Τ' αγάλματα είμαστε εμείς" σαν στάχυα θερισμένα
μας αλέθουν άδειες λέξεις στη χώρα των χορτο-νομη -όντων
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως δεν είναι θέμα αισθητικής , αλλά πρώτων υλών. Πλαστικό, εθνικού χρώματος, και όχι π.χ ξύλινο περίβλημα. Ο,τι έχουμε αυτό τοποθετούμε.Δε στέκεται εμπόδιο η έλλειψη αισθητικής στην περιτύλιξη του Παύλου Μελά. Αυτό μας έλειπε δα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παρακάτω τραγούδι αφιερώνεται στον εμπνευστή (και τολμητία του εγχειρήματος) της περιτύλιξης του αγάλματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=nH6bAMKA5fU
Marianne Faithfull sings about sexual jealousy! An amazing song live in Hollywood. First appeared in "Broken English". Poetry by H. Williams.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι λέτε.. κανείς δεν κατάλαβε την αφαιρετική αισθητική της εθνικής (χρωματικά)σκουπιδοσακκούλας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ άνετα μπορείς να αναλύσεις το θέαμα με την ρητορική μπουρδολόγου τεχνοκριτικού όπως πάρα κάτω:
Μια έκρηξη χρωματικού ναδίρ που υποθάλπει την ηρεμία του εξαγριωμένου αστικού οφθαλμού μπροστά στην ανάλυση του αστικού περιεχομένου της επικάλυψης του αγροτικού υποστρώματος.
Σ. Πλάκα κάνω μη με ταράξετε στη λεμονόκουπα!!