Το διάβασα σήμερα που θυμάμαι τις μέρες εκείνες του Ιουλίου 1974, την Τρίτη, 23η του δηλαδή (αυτή τη μέρα κατέρρευσε η δικτατορία κι όχι την επαύριον 24) και σε ό,τι ακολούθησε έκτοτε εκείνης της χαμένης μεταπολίτευσης.
***
NICANOR PARRA
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΛΗΣΤΗ
Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου
Διόρισέ με Πρόεδρο της Βουλής
Διόρισέ με Διευθυντή του Προϋπολογισμού
Διόρισέ με Γενικό Εισαγγελέα του Κράτους
Μνήσθητι του εξ ακανθών στεφάνου
Κάνε με Πρόξενο Χιλής στη Στοκχόλμη
Διόρισέ με Διευθυντή των σιδηροδρόμων
Ονόμασέ με Αρχιστράτηγο
Αναλαμβάνω οποιοδήποτε καθήκον
Επίτροπος Κρατικών Ακινήτων
Γενικός Διευθυντής Βιβλιοθηκών
Διευθυντής Ταχυδρομείων και Τηλεγραφείων.
Επικεφαλής της Υπηρεσίας Εθνικών Οδών
Επιθεωρητής Πάρκων και Κήπων
Κυβερνήτης της Επαρχίας Νιούμπλε*.
Διόρισέ με Διευθυντή του Ζωολογικού Κήπου.
Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι
Ονόμασέ με Πρέσβη οπουδήποτε
Κάνε με αρχηγό της Κόλο-Κόλο**
Ονόμασέ με αν σ’ αρέσει
Πρόεδρο του Σώματος Πυροσβεστών
Κάνε με Λυκειάρχη στην Ανκούδ***
Και στη χειρότερη περίπτωση
Διόρισέ με Επόπτη του Νεκροταφείου.
*Nuble: Επαρχία στην οποία γεννήθηκε ο Nikcanor Parra
** Colo-Colo: Πρόκειται για ποδοσφαιρική ομάδα με έδρα το Σαντιάγκο
*** Ancud Μικρή κωμόπολη στη νότια Χιλή
Ο Ν.Ρ. γεννήθηκε στη Χιλή το 1914.
Προσπαθώντας να απομακρυνθεί από τις συμβάσεις της ποίησης, αποκηρύσσει την αβρότητα, που κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας και υιοθετεί ένα ύφος πιο κουβεντιαστό, πλησιέστερο προς τον πεζό λόγο. Ο Ρ. δε φαίνεται να εκτιμούσε ιδιαίτερα το Νερούντα εκπρόσωπο της αμέσως προηγούμενης ποιητικής γενιάς. Αμέτρητα είναι τα καρφιά και τα υπονοούμενα, στα ποιήματά του για τους ακαταλαβίστικους, δήθεν κομμουνιστές αλλά, στην ουσία αστούς ποιητές που ενώ κόπτονται για τα δίκαια του λαού, κυνηγούν κάθιδροι, τίτλους και αξιώματα. Ο ίδιος ο Ρ. ήταν επίσης αριστερός, αλλά μάλλον αναρχικών αποκλίσεων και οπωσδήποτε αντισταλινικός.
( Από τις σημειώσεις του Αργύρη Χιόνη μεταφραστή της ποιητικής συλλογής του Ρ. «Ποιήματα επείγουσας ανάγκης» εκδ. Γαβριηλίδη.
Διόρισέ με, Κάνε με, ξαναδιόρισέ με , ξανακάνε με... ό,τι θέλεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαμπρή η ματιά του Ν.P στο να περιγράφει τον καλό ληστή. Μα αν αλλάξει κάποιος τα ονόματα των πόλεων και των λοιπών οργανισμών ''κοινής'' ωφέλειας (;) και αφήσει ήσυχη τη Χιλή, τι μένει ; Μα η υπέροχη συμμορία των εδώ ελλαδιτών ληστών. Κάνε με ό,τι θέλεις φύλαρχέ μου, διόρισέ μου όπου θέλεις αρχηγέ μου, εγώ θα είμαι εδώ και θα σε λατρεύω. Μέχρι και επόπτη στο νεκροταφείο. Κάτι είναι κι αυτό.....εγώ θα σε ευγνωμονώ πασά μου. Αναλαμβάνω οποιοδήποτε καθήκον.
Τι θλίψη...μεσούντος του καύσωνος και της αποστολής των ΕΤΑΚ της ντροπής.
Ου να μου χαθήτε αγύρτες που αδιάντροπα γιορτάζετε την αποκατάσταση της ''Δημοκρατίας''...χα χα χα... σε ξεχωριστή εκδήλωση για να τιμήσετε τον εθνάρχη της κλοπής και της στημένης επανόδου. Καληνύχτα...
Νάσαι καλά αγαπητέ Β. με τον επικαιρικό Ν.Ρ
Ωστόσο ο Ρ. επιδεικνύοντας μια σοβαρά ευλαβική στάση απευθύνεται στον κύριο ημών τον οποίο επικαλείται για να του παράσχει τα ευκταία. Στον επί Γης παράδεισο, που έχουμε την τύχη να είμαστε υπήκοοι, δεν χρειάζεται να έχεις την εύνοια του υπερτάτου όντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια κουμπαριά με τον διαχειριστή - χλεχλέ φτάνει. Βέβαια υπάρχουν πάντοτε και οι ανερχόμενες και οι κατερχόμενες ομάδες στις οποίες επικρατεί ο πιο ανθεκτικός τράχηλος
Δηλαδή εκείνος που έχει αντέξει τις περισσότερες σφαλιάρες. Τουτέστιν το υπέρ - ποντίκι. Γιατί όπως και να το κάνουμε το λιοντάρι την σφαλιάρα δεν την αντέχει. Έτσι οι ευχές μπορούν να έχουν την πάρα κάτω μορφή: Κάνε με ό,τι με κάνεις ω υπέρ-πόντικα μόνο βοήθα να μη με ταράξουν στην κατραπακιά.