- Οπίσω συνιστώσες του εφήμερου στη μόνη Συνισταμένη της ιστορίας που απόμεινε!

Ενας παλιός, πολύτιμος άνθρωπος ανάμεσα στα παλιά, πολύτιμα βιβλία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης

Γιατί θυμήθηκα τον «Ματρόζο», επικολυρικό, σχολικό ποίημα του Γ. Στρατήγη, τώρα, που εντός κι εκτός του ΣΥΝ και Σύριζα πολλοί συρίζουν αδιάφορα, ανέμελα, υποτιμητικά, πονετικά κ.λπ.
Στην πόρτα του Υπουργείου που πάει ο δίκην ζητιάνου, γέρων παλαίμαχος Μ. να δει τον Κ. Κανάρη υπουργό, τον οποίο είχε σώσει στη ναυμαχία (δε θυμάμαι ποια) κι ο αρχηγός της φρουράς τον διώχνει σκαιά, ως ζήτουλας που δείχνει, αυτός του λέγει:
«Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα
οι καπετάνιο σαν κι εσέ δεν θα φορούσαν στέμμα...»
Οι αναλογίες βέβαια είναι πολλές. Ούτε περί ζητιάνων πρόκειται κι ούτε για υπουργούς και καπετάνιους σήμερα. Ομως όσοι καταφέρονται κατά του Λ. Κύρκου για τις κατά καιρούς κρίσεις και τοποθετήσεις του ως προς την πορεία του ΣΥΝ-Σύριζα, όπως και την τελευταία του (αυθαδίασαν οι συνιστώσεις του σύριζα ) [και θέλουν τράβηγμα τ’ αυτιά Σ.Σ.] για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών –μια ήττα καθαρή αλλά αυτό δεν είναι και προς θάνατον- λέγοντάς του σε τι ποσοστό είχε καθηλωθεί η Ανανεωτική Αριστερά (Α.Α.) τον καιρό που αυτός ηγούνταν αυτής, ας είναι κάπως πιο συγκρατημένοι. Οτι αν εκείνος κι εκείνοι του, τόσα χρόνια δεν κρατούσαν το χώρο της πολιτισμένης αριστεράς (που ήταν και το έδειχνε καθημερινά εκείνη η μητέρα ιδεολογική πατρίδα τους -ας θυμηθούμε τον τρόπο του δημόσια υπάρχειν του Μ. Παπαγιαννάκη), όπως όπως έστω, εν ζωή, οι σημερινοί ψιλοί της κύριοι και ορισμένως ευημερούντες επί της πολιτικής και κομματικής διαδικασίας, δεν θα είχαν γη για να πατήσουν και να εφορμήσουν, έστω στο πουθενά της πολιτικής τους ουτοπίας. Αλλά βρήκαν όμως γη, που την διαδέχτηκαν και την καλλιέργησαν, ο καθένας με το στήθος αλλά και το ήθος του.
Οι νίκες όπως κι οι ήττες ή έστω οι μη νίκες, ιδίως αυτές, έχουν ονοματεπώνυμο συντελεστών.