Επιστολές ενός χωρικού*

Βεσπασιανή εκδοχή στη Σαλαμίνα της Κύπρου λίαν καθαροτέρα από την τρέχουσα ελληνική, πολιτική σκηνή


Περί των εντίμων ευρωδιορισμών κ.λπ.

Τώρα που οριστικοποιήθηκαν οι ευρωβουλευτές μας δια του διορισμού τους, σκέφτομαι τα εξής ειδικά και γενικά. Επί του ειδικού: η Κοζάνη έχει την τιμή, απ’ όλες τις άλλες πόλεις, τέκνον της(;) να ηγείται του ψηφοδελτίου της μείζονος αντιπολιτεύσεως. Είναι το όντως υπέρλαμπρο, πασοκικόν, άστρον, ο κ. Γεωγ. Παπακωνσταντίνου, νυν βουλευτής και τηλεοπτικός εκπρόσωπος του κόμματος. Βέβαια ο εν λόγω εγκαταλείπει τους πολίτες και ψηφοφόρους του εδώ, κι αυτό από μόνο του ενέχει κάτι σαν περιφρόνηση, αλλά ο νεοέλλην ψηφοφόρος το μόνο αναφαίρετο δικαίωμα που έχει κατακτήσει μετά την μεταπολίτευση, είναι η περιφρόνηση απ’ αυτούς που εκλέγει για να τον κυβερνήσουν και να τον εκπροσωπούν. Σαν δεύτερη σκέψη είναι το πως όταν γίνουν οι εθνικές ημών εκλογές ο εν λόγω, λέγετε, θα αφήσει την Ευρωβουλή και θα μεταπηδήσει στα εδώ· αν δε το κόμμα του πρωτεύσει θα ηγείται σοβαρού Υπουργείου. Εδώ το ζήτημα της περιφρόνησης, του έθνους πλέον, πολλαπλασιάζεται. Αν έτσι συμβεί θα δείχνει άνθρωπο ύψιστου πολιτικού αμοραλισμού και καιροσκοπισμού, ανέντιμου και εξοβλητέου πάσης πολιτικής. Τίποτε δεν δικαιολογεί την εγκατάλειψη των θέσεων τους είτε εκλεγμένων τοπικώς είτε διορισμένων ευρωπαϊκώς. Υπάρχουν παντού και πάντα όμοιοι ή και καλύτεροι. Βέβαια προσωπικά πιστεύω πως ο κ. Γ. Π. που είναι και γλυκύτατος στην όψη, άρα και στην εντιμότητα παρόμοιος θα είναι, διότι δεν μπορεί ένα τέτοιο πρόσωπο να κρύβει τόση υποκρισία και ευτέλεια. Ετσι δεν πρόκειται να φύγει από την Ευρώπη επί 5ετίαν και να φερθεί τόσον αναξιοπρεπώς στο λαό. Εκεί θα υπερασπίζει τα ελληνικά πρώτα κι ύστερα, έστω, τα πασοκώδη δίκαια. Αλλως θα είναι απλώς ένας κατάπτυστος που ξεγέλασε κι αυτός και το κόμμα του την πόλη, το νομό αλλά και τη χώρα. Τουτ’ αυτό ισχύει και για την κυρία ηγητόρισσα του ευρωψηφοδελτίου της κυρίας Ν.Δ. Αν κι αυτή παρόμοια ονειρεύεται, παρότι δεν θα έχει προδώσει –κοινώς «πτύσει σιέλω μακρώ»- οικείους ψηφοφόρους ως μη βουλευτής, το ίδιο θα πρέπει να πέσει στη δημόσια περιφρόνηση, αφού κι αυτή θα έχει προδώσει τόσο πολύ τον λαό εν γένει και εν είδει. Αλλά και οι δύο ανωτέρω είναι υψηλής εντιμότητας και δεν πρόκειται να διαψεύσουν όχι ημάς, που στο κάτω κάτω δεν τους ψηφίζουμε, αλλά τους δικούς τους πολίτες, που τους πιστεύουν και δεν είναι ζώα αλλά άνθρωποι άξιοι παντός σεβασμού.
Ας λέγονται κάπως με τ’ όνομά τους κάποια πράγματα για τους κύριους γλυκούληδες και μη, που μας έχουν ζαλίσει να μην πω τι, με την αξιοπρέπεια, γενναιότητα, εντιμότητα κ.λπ. άγνωστες λέξεις-τρίχες για τους πολιτικούς μας. Εστω, όμως. Κοντός ο ψαλμός κι εμείς, όσοι τέλος πάντων, δεν ξεχνάμε πλέον.
Θα πεις τι σε νοιάζει αφού δεν τους ψηφίζεις; Αλλά τους πληρώνω κι εγώ όλους αυτούς τους επαγγελματίες έντιμους, οιονεί έντιμους, πατεντάτους ανέντιμους και τα κοινώς τομάρια (αυτοί δηλαδή που κάνουν το παν για να σώσουν το εκλογικό τους τομάρι και μόνον).
Σύνθημα αλλά μόνο για μένα. Ψηφίστε τα κόμματα που οι ηγούμενοι τους θα μείνουν στην Ευρωβουλή και δε θα χρησιμοποιήσουν το μαξιλάρι της για την αράξουν σε λίγο στην ελληνική βουλή και ν’ απλώσουν την αρίδα τους και πάλι δίπλα μας, κοντά και πλάι, και θα μας χτυπούν τις πλάτες χαμογελώντας :
- Βρες καλώς σας βρήκα πάλι νούμερά μου...
Βαράτε στο εκλογικό ψαχνό. Είναι μοναδική ευκαιρία για μαθήματα υψηλής πολιτικής κι αισθητικής συμπεριφοράς.
***
* Ο «χωρικός» είναι γεωγραφικός όρος αυτός που ζει στο χωριό, στην ύπαιθρο χώρα και συνήθως είναι άδολος, καλόπιστος, αξιοπρεπής, μικρός άρχοντας στην ψυχή και την πράξη. (Λουί Αραγκόν «Ο χωρικός του Παρισιού»). Αντίθετα με το «χωριάτη» που είναι έννοια ηθική και δείχνει συμπεριφορά άξεστου, ημιμαθούς, ακαλλιέργητου πνευματικά και κοινωνικά, υποκριτού, ψεύτη, σαλτιμπάγκου, ασπόνδυλου· συνήθως το είδος επιχωριάζει στο άστυ.

Μεθ’ υπολήψεως