Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
Οι άγιοι της ημέρας: Αγιος Γεώργιος παντού και Αγιος Ιλαρίων «Στα περίχωρα της Κερύνειας».
«Δέστε το βουνό
όταν βυθίσει τέλος πάντων ο ήλιος θα είναι μονόχρωμο και ειρηνικό
Αυτό είναι ο Αγιος Ιλαρίων. Το προτιμώ με το φεγγάρι
-Γράφει πως έχει ένα φάντασμα που τριγυρνά μ’ ένα σβηστό φανάρι
- Ο Αγιος Ιλαρίων;
…
Στη βιβλιοθήκη της Νκς βρίσκω και την εβδόμη έκδοση των ποιημάτων του Γ. Σφρ. Εκείνη με τις ελλείπουσες μέρες από τις «Σημειώσεις για μια ‘Εβδομάδα» την Τρίτη («Χάθηκα μέσα στην πολιτεία» και Τετάρτη («-Γιατί δεν βραδιάζει;/-Κοίταξε αν θέλεις, κάπου θα βγήκε το νέο φεγγάρι» Είπα να συγκινηθώ κάπως..
Ενθύμηση Γιωργή Παυλόπουλου που μου έλυσε την απορία:
…Πέρναγαν τα χρόνια/κι όλο αναρωτιόμουν:/Αραγε τους είδα/άραγε με είδαν που τους κοίταζα/και πόναγα γι αυτούς…
***
Πίσω στα οικεία μας. Στην αλειτούργητη, νέα εκκλησία (δεκαετίας του 1980;) Ιωάννου Χρυσοστόμου, στο λόφο του Αγίου Δημητρίου της Κζνς, ο εικονιζόμενος άγιος Γεώργιος στην τοιχογραφία, όχι πλέον εφ’ υγροίς αλλά επί πανοίς, καταγράφεται ως «Τροπεοφόρος». Το λάθος του σημερινού αγιογράφου δεν έχει σχέση με της ορθογραφίας τα μαθήματα όσο με της τέχνης τα διαχρονικά παθήματα και τις εξ αυτής συνδηλώσεις και παραδηλώσεις. Τις μέρες αυτές διαβάζουμε πως η αγιοσύνη της πόλης όπως εκφράζεται και από έναν άγιο αρχιμανδρίτη, (άγιοι αποκαλούνται όλοι όσοι υπηρετούν το ναό, ακόμα κι οι κανδηλανάπτες), μέρα Μεγάλης Παρασκευής, επιδίωξεν εντός του ναού κάτι σαν κακές πράξεις επί ανηλίκου νεαρού και συνελήφθη το Μέγα Σάββατο. Την δε Τετάρτη της Διακαινησίμου ήχθη δέσμιος εις το ακροατήριον όπου και πήρε τακτική δικάσιμον, Μέχρι τότε θα είναι φυλακή. Ο νυν υπεράγιος προϊστάμενος ιερέων της θεοσώστου επαρχίας Σερβίων και Κοζάνης, έθεσεν αυτόν εις αργίαν μέχρι να ξεκαθαρίσει η ανθρώπινη δικαιοσύνη το θέμα, για να επιληφθεί η εκκλησιαστική αντίστοιχη, σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες και φορές με τους ανίερους τρόπους της ( όπως έδειξε λ.χ. στον φυλακισμένο άλλοτε μητροπολίτη). Αμήν.
***
"Ομως τώρα
συνάχτηκαν και συντυχαίναν για να συμβουλέψουν" στη Λευκωσία η ελληνική και κυπριακή πολιτική ηγεσία...
"Ασ' τους να τρώγονται και ν' ανεμοδέρνονται ωσάν το κάτεργο που δένει μούδες
Καλώς μας ήρθατε στην Κύπρο, αρχόντοι. Τράγοι και μαϊμούδες!
Εν τω μεταξύ το πρόβλημα της Κύπρου λύθηκε στην απέραντη Κερύνεια.
Τίποτε δεν γυρίζει πίσω και κανείς δεν το μπορεί επίσης. Στη νότια πλευρά του Πενταδάκτυλου η γκρίζα, πολιτική πραγματικότητα γεμάτη λατομεία και μια φωτιά που κάθε μέρα γεμίζει καπνό την ατμόσφαιρα. Στη βόρεια πλευρά του βουνού η πράσινη πολυεθνική ανάπτυξη κι ευημερία. Στο κάστρο της Κρνς φυσούσε ένας τρελός και ξένος αέρας που νόμιζες θα σε παράσερνε. Μια ορθόδοξη βυζαντινή πολύ παλιά εκκλησία κρυμμένη στα σωθικά του φοβισμένη, λεηλατημένη ιστορία.
Η επαρχία της Κερύνειας
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δύσκολο να πιστέψω Σκέψου να μας γίνει βραχνάς
η οροσειρά της Κερύνειας
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας, σκέψου να την κοιτάμε με τρόμο,
είναι δύσκολο να πιστέψω σκέψου να την υποψιαζόμαστε,
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
σκέψου να τη μισάμε!
Πικρή θάλασσα της Κερύνειας Ανασήκωσε την πλάτη
που πρέπει ν' αποσύρουμε πια κι απόσεισέ τους Πενταδάχτυλέ μου,
τους στίχους που σου γράψαμε! ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους.
Κώστας Μόντης, "Πικραινόμενος εν εαυτώ" 1975
Tραυματική εξακολουθεί να είναι ακόμη και τώρα η ανάγνωση και το άκουσμα της λέξης Κερύνεια. Δεκάχρονος στην εισβολή του ανατριχιαστικού ανατολίτη στη μεγαλόνησο, με τον πατέρα απόντα (και πρώτη φορά δακρυσμένο πλην του θανάτου του πατέρα του) ως διοικητή των ΤΕΑ στη Λευκοπηγή έχω σχεδόν νωπές τις λέξεις του ραδιοφώνου για την εισβολή στη μαρτυρική πόλη. Μέσα στο Σχολείο της Λευκοπηγής (όπου πήγαμε να τον επισκεφθούμε) λοιπόν και πάνω σε κάποιο έδρανο με κάποιο κάτοικο (θα τον θυμηθώ αν τον δω) να έχει φέρει στην οικογένειά μου εκπληκτικό κατσίκι με πατάτες (στο νταβά όπως μας είπε).....Για να φας δάσκαλε , δε σι βλιέπου να τρως, αδύνατους μι φαίνεσαι, απευθυνόμενος στον ''λεηλατημένο'' πατέρα μου. Αξέχαστη μονοήμερη φιλοξενία στην τρομαγμένη ''πυρηνική '' μου οικογένεια από τους κατοίκους του μικρού χωριού.Μονάχα αν βρεθεί κάποιος σε αντίστοιχη κατάσταση θα μπορέσει να νοιώσει το μέγεθος της δύναμης που μπορεί να αντλήσει από απλές πράξεις και αντίστοιχες κουβέντες. Θα θυμάμαι και θα νιώθω για πάντα νομίζω την αίσθηση ανακούφισης που αποκόμισα φεύγοντας από το χωριό αυτό. Σα να σήκωσε κάποιος μια πλάκα από πάνω μου και να μου επέτρεψε να αναπνεύσω. Ετσι ακόμη και τώρα όταν συναντώ τον εν λόγω συνδυασμό τροφίμων (κτσκ & πτες) η εικόνα της Λευκοπηγής και η εισβολή στην Κερύνεια με αναγκάζουν να αποτρέπω την εμφάνιση της λήθης.
ΑπάντησηΔιαγραφή