Οι γερανοί του λιμανιού έχουνε τα χέρια αναπεπταμένα
σαν τα φτερά των μαραμπού που κρέμονται σπασμένα
***
Στο καφέ του λιμανιού γράφω ποιήματα δίχως λέξεις
για να ‘χεις μεταξύ σιωπής και απουσίας να διαλέξεις
***
Τα δίστιχα που γράφουνε στις λάμες μαχαιριού
είναι η ποίηση της μοίρας στην απαλάμη του χεριού
"Παράλληλα κείμενα", λέμε οι φιλόλογοι στα σχολεία...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η σιωπή μπορεί να είναι και πράξη"
Για την "απουσία" δε μου έρχεται κάτι... Μήπως στο "δεμάτι" σου;
πάντως εγώ δεν προτιμώ ούτε τη σιωπή ούτε την απουσία...
ΑπάντησηΔιαγραφή