Το βρήκαν έρημο το χωριό Καστανιά άνωθεν των Σερβίων και του όρμησαν οι εντελώς αυτοδιοικητικοί και των δύο βαθμών περι-παράγοντες κι επίσημοι. Ποιοι άλλοι δηλαδή, αυτοί κι οι τοπικοί δημοσιογράφοι είναι τόσο πεινασμένοι που δεν αφήνουν τίποτε μπροστά (στα πιάτα τους) αρκεί να πληρώνουν, για το λεγόμενο στο κοζανιστάν "ντερλίκι " τους, άλλοι. (Διακρίνω μήπως μια κάποια ταξική εχθρότητα;). Παντού και πάντοτε τρέχουν σχεδόν αλλαλάζοντας κάθε που κάθε ταλαίπωρος, συνήθως πολιτευτής ή πολιτεύτρια ή κακόμοιρος λαογραφικός σύλλογος, τους προσκαλέσει δια τα περαιτέρω. Κάποιοι, όμως, σαν τον "Λάππα" του δημοτικού τραγουδιού πάνε ακάλεστοι. Ολοι τους όμως τρώνε κανονικά και με τον τρόπο του ευγενούς πεινάλα, και ύστερα φεύγουν αέρινοι και χορτάτοι περιμένοντας να τους καλέσουν τα επόμενα θύματα, μήπως και βλήματα;
Μάλιστα. Δεύτερος από αριστερά διακρίνεται ο Γιάννης Σόκουτης, για δύο θητείες δήμαρχος Βελβενδού, πολιτευτής, δάσκαλος, τώρα δεν ξέρω τι θέση έχει στη Νομαρχία. Κρυφοχουντικός, καρεκλοθήρας, βολεψάκιας. Φοβερός τύπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημειωτέον ότι εν αγαστή συμπνοία με τον έτερο δάσκαλο της ΣΤ΄ Δημοτικού κάτι λιγότερο από είκοσι χρόνια πριν, πρωτοπρεσβύτερο Κώστα (όχι, δεν είμαστε στο Ιράν! Κι εδώ παπάδες διδάσκουν!), φιλοσαββοπουλικό καταφανώς λόγω του "Τραπεζάκια έξω" (άκουσε ποτέ τη "Ρεζέρβα", άραγε;), μας μάθαιναν απολυτίκια την ώρα της γυμναστικής και τις Κυριακές μας έτρεχαν στις εκκλησίες να ψάλουμε.
Τρέχα γύρευε.