Ο πόλεμος της κεραίας

Η Λευκοπηγή στα «όπλα» δηλαδή στα τσαπιά
για την κεραία της αυθαιρεσίας

Του Β.Π. Καραγιάννη

Επί του μαλακού πεδίου

Ακούμε, διαβάζουμε τελευταία, πως ο δήμος Κοζάνης κατήγαγε κάποιες νίκες στον πόλεμο κατά των βλαβερών κεραιών, που σήκωσαν, πριν από χρόνια λάθρα, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας για να επικοινωνούν καλύτερα και καθαρότερα μεταξύ τους οι σκλάβοι τους –εκατομμύρια...- κι ημείς μη εξαιρούμενοι-, κι αναθάρρησα κάπως· εν όψει του ότι, ενώ στην πόλη οι κεραίες υποχωρούν νομικά, επί του πραγματικού στην ύπαιθρο χώρα, κερδίζουν, δηλαδή καταπατούνε κρίσιμο ανοχύρωτο έδαφος και ορμούν στα αφύλακτα σώματα ανθρώπων.
Μια κεραία ήταν στημένη επί της παρα-υπερυψωμένης καπνοδόχου στην περιοχή του αγίου Κωνσταντίνου, δίπλα από την οδό Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη! Εξαιτίας της έφυγε προτροπάδην, ο ελέω θεού άγιος Σερβίων και Κοζάνης, που είχε τη διοικητική του έδρα εκεί στο Γκέρτσειον καταπάτημα (άλλοτε κληροδότημα) – τη σωματική του έχει στο Σκαφίδι- ότι τον ενοχλούσε η ακτινοβολία της ανωτέρω, χωρίς να το αντιλαμβάνεται αλλά διαισθητικά με την επέμβαση του αγίου, μάλλον, πνεύματος, την αυτιάζονταν, Πήγε τις υπηρεσίες της Μητροπόλεώς του στο λόφο της αγίας Παρασκευής (μεγάλη η χάρη της) εκεί που προ μολύνσεως (π.Μ) της ατμοσφαίρας μας, κατασκήνωναν οι φυματικοί, λόγω του ωραίου, άλλοτε, κλίματος. Η ένοχος κεραία ήταν καλυμμένη για να εισχωρούν ανεμπόδιστα την περίοδο των εορτών οι καλικάντζαροι –ο άγιος Βασίλης δεν χωρούσε- (αυτοί φοβούνται ιδιαίτερα τη δημοτική αστυνομία, μην τους κόψει πρόστιμο παράνομου διολισθήσεως). Ηδη της εδόθη νομικόν τέλος ύπαρξης, αφού βγήκαν οι δικαστικές αποφάσεις, και τώρα μένει επί το πρακτέο το γκρεμιστέον της. Ιδωμεν και την ατσιδοσύνη των δημοτικών, κατεδαφιστικών υπηρεσιών.
Η άλλη, στημένη στην ταράτσα άνετου ξενοδοχείου, λειτουργούσε από δεκαετίας και άνω στο πλήρες φως της παρανομίας· έρχεται, είπαν, να δούμε, και η σειρά της, τώρα που ο Δήμος πήρε φόρα («Κάποια μέρα κάποια ώρα η ΡΩΣΙΑ πήρε φόρα», όπως τραγουδούσαν και οι αντάρτες των βουνών και των λόγγων της κομουνιστικής ουτοπίας και της εμφύλιας, ένοπλης απελπισίας, παλιότερα).

Επί του οργίλου

Στην πόλη οι απαίσιες κεραίες, οι οποίες αγκυλώνουν με την παρουσία τους τη συμμετρία της φύσεως, με την άρρωστη ακτινοβολία τους προσθέτουν -δεν μας έφταναν όλα τ’ άλλα επαχθή σωματίδια που νυχθημερόν σωρεύουμε στον εαυτό μας σώμα και ψυχή,- τη θανατερή τους ουσία, αργά αλλά σταθερά και προσθετικά στο ασθενούντα, ου μην αλλά κι αλγούντα καθημερινό μας είναι, βρίσκονται, ας το πιστέψουμε, σε δρομολογημένη αποψίλωση. Εντελώς, όμως, άλλα συμβαίνουν στα χωριά. Στη Λευκοπηγή, το μεγαλύτερο, ιστορικότερο, πνευματικότερο κι ευρωστότερο μικροοργανισμό της Τ.Α. του Δήμου Κοζανιτών, ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να μην είναι και πρωταθλήτρια στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, ένα βράδυ του νυν Σεπτεμβρίου, στήθηκε θεόρατη κεραία δίπλα από τον οικισμό. Εκεί που βόσκουν αμέριμνα πρόβατα, γίδια, κότες, γουρούνια, μέλισσες και κόβουν βόλτες οι συνταξιούχοι ΔΕΗ κ.λπ., ή διοχετεύουν τον εργασιακό τους παροπλισμό στην διατήρηση μαντριών με κοπάδια, τα οποία καταμολύνουν την πηγή νερού -μάνα. Επίσης υπάρχουν συνεχώς όμιλοι γυναικών οι οποίες ασκούνται προς αδυνατισμόν σώματος. Συνεργείο σιδηροκατασκευών, ένα είναι στο νομό κι αυτό στα Καϊλάρια, με διάτρητα κι αδιαφανή τοπογραφικά στα χέρια, είδαν το ύψωμα, είπαν ότι καλόν για κεραία αφού έχει ακτινοβόλο ορατότητα σ’ όλο το Ν.Α. λεκανοπέδιο του νομού, είναι κοινοτικό (ποιός υπέδειξε τον τόπο κι έδωσε έτσι «γη και ύδωρ» στον εισβολέα Ξέρξη-φον, διότι κάποιος τους οδήγησε εκεί), συνεννοήθηκαν στα όρθια με τον όμορο ιδιοκτήτη, χέρσου, αλλά «νόμιμα» διαρπαγμένου, χώρου, ώστε σε κάθε ενδεχόμενο να πατούν σε δύο μαούνες εναλλακτικής νομιμοφάνειας, έστησαν στα γρήγορα την κεραία, καθότι είναι άριστα εκπαιδευμένοι στην κατασκευαστική παρανομία, κι απήλθαν πριν τους προλάβει το Εκατό και το συνακόλουθο αυτόφωρο και τους χώσει μέσα στη φυλακή της αυθαιρεσίας τους. Με την ησυχία τους ύστερα έκοψαν δελτία παροχής υπηρεσιών και τιμολόγια προς την εντολοδόχο μεγαλο-εταιρεία που τους ανέθεσε το έργο, καθότι δεν είναι και off shore εταιρεία για να φοροδιαφεύγουν, όπως κάνουν τα υπουργικά παλικάρια τα καλά της κυβερνήσεως, που σύντροφοι τα σκοτώνουν, όπως είναι γνωστό από την εποχή των αυθεντικών ληστών, Γιανκιούλα, Γκαντάρα κ.λπ.
Εϊναι ένα ζήτημα πρωτίστως προσωπικής και πολιτικής αξιοπρέπειας όλων. Τα πολυεθνικά συμφέροντα, έχουν λυσσάξει για χρήμα κι εξουσία, και δεν λογαριάζουν τίποτα. Τοπικές αρχές, Περιφεριαρχεία εσχάτως λυγερά, Νομάρχες στυλάτους, Δημαρχόμαγκες, κοινοτικοσπουδαρχίδια όντα κ.λπ., αν δεν τους έχουν πληρωμένους κανονικά και με το νόμο της συμμορίας, τους έχουν γραμμένους σε εκείνα τα μέρη του σώματος, που στις ταβέρνες όταν τα παραγγέλλουν προς βρώσιν τα φωνάζουν «μία αμελέτητα». Αυτούς υποτίθεται τους εκλέγουμε ή τους διορίζουν οι εκλεγμένες από εμάς κυβερνήσεις, για να φυλάνε το κράτος και τον τόπο από τη διαρπαγή, και να μας φυλάγουν από κάτι τέτοια κερδοφόρα, αδηφάγα κουμάσια. Συνήθως είναι καλοπροαίρετοι (δεν έχουμε λόγο να αμφισβητούμε περί αυτού τους επιχώριους), αλλά τότε είναι που δεν παίρνουν και χαμπάρι τις ανομίες οι ίδιοι ή τα πληρωμένα από εμάς πάλι, δικά τους τσιράκια, που τα ‘χουν για την προστασία μας. (Ωχ!). Οι κατασταλτικές υπηρεσίες έρχονται σε λίγο και κόβουν πρόστιμα, (ήδη στη Λευκοπηγή έκοψαν στους καταπατητές 8000 ευρώ), που εισπράττονται σίγουρα, αφού οι κολοσσιαίοι έχουν χρήμα άφθονο για όλες, μα όλες τις δουλειές, τηρούν και το νόμο κι αυτόν φυσικά, κανονικά, γραμμένο στα ανωτέρω μη μελετημένα.
Οι χωρικοί ή οι γειτονιές στην πόλη, όταν παίρνουν είδηση το θανατηφόρο παλούκι -θεόρατο- που μπήχτηκε στα πλευρά αυτών και των παιδιών τους, ανησυχούν κι αρχίζουν τις διαμαρτυρίες, τις ικεσίες προς τους κυβερνήτες τους, τις προσφυγές στη δικαιοσύνη για την απομάκρυνση του κεραιο-αίσχους.
Η ιστορία όμως λέει, πως καμιά κεραία τέτοιας υφής και προσβολής της υγείας και της προσωπικότητας των πολιτών και των αρχόντων τους, δεν έπεσε με τα νόμιμα χελωνοβαδίζοντα μέτρα. Επεσαν με πολιτικές αποφάσεις συμπεριφορές υψηλόφρονου, αισθηματικού και αποφασιστικού λόγου, τέτοιο, που έχουν μόνο οι απλοί άνθρωποι· χρειάζεται λίγο να τους βαρέσεις στο φιλότιμο, και τότε είναι που παρασέρνουν στον αυθορμητισμό τους, τη λάσπη της πουλημένης εξ ορισμού νομιμοφροσύνης και την ιλύ της πολιτικής διελκυστίνδας.
Οπως, νύχτα με τους κλέφτες, παράνομοι καθ’ ολοκληρίαν και υβριστές της πραγματικότητας, έρχονται και στήνουν κεραίες και δε λογαριάζουν, στην προσπάθεια του ασύδοτου κέρδους, κανέναν, έτσι μόνον με την αγία βία και την υπερνόμιμη, λαϊκή, αυτοδικία φεύγουν ή μπορούν να φύγουν.
Το τοπικό συμβούλιο της Λευκοπηγής, παρότι από ασύγγνωστη αβελτηρία δεν πρόλαβε στη γέννησή του το συμβάν, έχουν γι’ αυτό την ευθύνη, όπως και οι εφιάλτες της, ένας έως ενάμιση, από τους πολίτες της, με απόφασή του έταξε προθεσμία πέντε ημερών στους λαθρο-κατασκευαστές να ξηλώσουν την κεραία και να πάρουν πίσω τουλάχιστον σώα τα υλικά της. Από κει κι ύστερα γαία και κεραία μιχθήτω. Η λύση θα δοθεί εκ των ενόντων

Ιντερμέδιο

Μετά από καιρό ξανανέβηκα στον Αη-Λια της πόλεως. Πήρα τα οικεία, αρχαία μονοπάτια ανόδου και καθόδου, που λες και με γνώριζαν. Αλλά εγώ απλά τα νοσταλγούσα. Σχεδόν χάθηκαν από την αβαδισία· χορτάριασαν και μόλις διακρίνονται. Οι πέτρες στο γκρίζο της αιωνιότητας. Το δυτικό κάθισμα, το τριδέντρι του Χρ. Μπσσ., τα αδημονούντα πολυβολεία του εμφυλίου. Την Κυριακή στην εκκλησία είχαν λειτουργία -άλλο θραύσμα τοπικής ιστορίας- οι απόγονοι πολεμιστών της Μικρασίας. Αυτοί έχουν οιονεί προστάτιδα μια παλιά εικόνα (δεν μπόρεσα να δω χρονολογία), ωραία συντηρημένη από τη λίγδα του χρόνου, καθαρή. Είναι μια σύνθεση με κεντρικό θέμα την «Πυροφόρο ανάβαση του προφήτου Ηλία» στο κέντρο, λίγο πιο κάτω του ο προφήτης Ελισσαίος που έλαβε τη μηλωτή του Ηλιού και στις τέσσερις άκρες άνω και κάτω, αγίους ολόσωμους με τα ονόματα των αφιερωτών τους, πολεμιστών της Μικρασίας. Διαβάζω: Αγιος ΣπυρΙδων ((Σπυρ. Χαρ. Σιδέρης), άγιος Ευθύμιος (Ευθ. Γ. Παφίλης), άγιος Νικόλαος (Νικ. Βογδ. Γκούρινας), άγιος Σπυρίδων εκ νέου (Σπύρος Γ. Μαμάτσιος). Σκέφτομαι με τι πολεμούσαν εκείνοι οι τοπικοί πρόγονοι και με τι κατατρίβονται οι σημερινοί απόγονοι συνολικά...
Το παρεκκλήσι των Μυροφόρων υπέρλαμπρο, μετά τη γενναία δωρεά του ευγενέστατου κυρίου Δημητρίου Δρίζη, δικηγόρου, το οποίο εικονογράφησαν, μαζί με άλλους δωρητές, εξ ολοκλήρου.
Εν τω μεταξύ ο λόφος των 1020 μ., όπως κι ο έναντί του Αη-Σαράντης είναι γεμάτος κεραίες που κοιτούν παντού, ακτινοβολούν τους πάντες, κρυφακούν ή εκπέμπουν πολλά και διάφορα. Ας είναι; Κηρύξαμε τον πόλεμο εναντίον τους, αλλά μην τον πάρουμε και στα σοβαρά.

...Ιδού και η Ρόδος της κεραιο-κατεδάφισης

Ούτως εχόντων των πραγμάτων καλείτε ο κ. Δήμαρχος Κοζάνης να λάβει θέση ενεργού πολιτικού κι όχι παρατηρητού ειρηνευτικής αποστολής· να ενεργήσει για να λυτρώσει το Τοπικό Συμβούλιο και τους κατοίκους της Λευκοπηγής από την κεραία που τους βρήκε. Εχει με το παραπάνω, μέχρι και παραπανίσιο, το πολιτικό και ηθικό κύρος, για να υπερασπίσει την υγεία των χωρικών πολιτών (που δεν τους αντιλαμβάνεται ως ψηφο-υπηκόους μόνον) κι όχι φυσικά με τους νόμους και τις διαδικασίες που θεσπίζουν οι κεραίες της διαφθοράς και της ρεμούλας.
Σε δήλη ημέρα να συγκαλέσει έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο στη Λευκοπηγή, διαρκείας 20 λεπτών, στο οποίο θα μιλήσει μόνον αυτός ως τοπικός πρωθυπουργός, και με μόνο θέμα στην Η.Δ. την κατεδάφιση της κεραίας και να καλέσει στο κατεδαφιστικό αγώνισμα τους πάντες (θα τον ακολουθήσουν όλοι κι όχι μόνον από το χωριό). Επίσης τα τηλεοπτικά κανάλια σοβαρά ή ανόητα, τις εφημερίδες, την κανονική, όχι τη δική του, αστυνομία, γιατί αυτή είναι στην υπηρεσία του πολίτη ως γνωστόν κι όχι σε δούλεψη στις ιδιωτικές Ασφάλειες, την ΑΕΠΙ ή για να κυνηγούν οι δύστηνοι αστυνομικοί σαν τρελοί στον πεζόδρομο τους μαύρους συνανθρώπους μας με τα σιντί της επιβίωσής τους. Ας καλέσει, αν θέλει, και τον αη Δέσποτα για να λάβει η επιχείρηση «κεραίας πτώσεως» τη μορφή λιτανείας «υπέρ βροχοπτώσεως» με τα άπειρα Κυρ’ ελέησον. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται μ’ αυτά, που ναι μεν τα βαριέται ο θεός από τους παπάδες κ.λπ. αλλά στο λαό τείνει ευήκοον ους. Να απαλλάξει τους συνεργάτες του στη διοίκηση του ευρύτερου δήμου, αυτούς του τοπικού συμβουλίου Λευκοπηγής, από την αμηχανία, το άγχος και τον όποιο δικαιολογημένο φόβο τους, μπροστά στη βαρβαρότητα και τη μαύρη αποτελεσματικότητα των πολυεθνικών. Αυτός είναι πολύπειρος, πολυμήχανος, ατρόμητος και άτρωτος. Να δείξει πως είναι και λαϊκός, δημοτικός ηγέτης, (προς το παρόν), κι όχι πολυχρόνιον κατασκεύασμα των κομματικών μηχανισμών, μαέστρος των πολιτικών συσχετισμών και άλλων δυσωδών πραγμάτων, όπως τον μνημονεύουν οι εχθροί του.
Μέρα δε μεσημέρι και σε δημόσια πανηγυρική τελετή, να γκρεμίσουν την αυθαιρεσία.
Για ένα και μόνο λόγο.
Να δείξουν και να φανεί παντού, πως δεν μπορεί ο πάσα ένας να βιάζει τη δημόσια γη, να βλάπτει τον τόπο, να σπέρνει αρρώστιες για να θερίζει ευρώ, να μολύνει το περιβάλλον, να προσβάλλει τους πολίτες με τέτοια αναίδεια, λογαριάζοντάς τους το ίδιο με τα γίδια και τα πρόβατα. Ακόμα να διαδηλώσουν υrbi et orbi πως: αξιότιμοι συμπολίται καταπατηταί πάσης μορφής και πάσης κοζανίτικης γης, ό,τι πήρατε πήρατε, κυρίως στους γύρωθεν της πόλεως λόφους (μέχρι και τον Αρίνταγα θα οικοπεδοποιήσουν επικαλούμενοι τα Χρυσόβουλα που φέραν οι πρόγονοί τους που ήρθαν από το Μπυθικούκιον και την Κόσδιανη της Β. Ηπείρου κάποτε). Από τούδε και στο εξής τελειώνουν τα ψέματα. Το αφύλακτο, δημοτικό αμπέλι αποκτά δραγάτη άγριο...Τρέμετε το λοιπόν.
Του δίνεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξει πολιτική παλικαριά και να προστατεύσει τους πολίτες (που θα τους έχει όλους δίπλα του, ακόμα και πιο μπροστά του), από τους εισβολείς. Οτι δεν είναι μόνον για τα βλαχοδημαρχιακά χτυπήματα στις πλάτες των ψηφοφόρων πολιτών, χειραψίες, χαμόγελα -σαιξπηρικά λεπίδια- χορούς στις γιορτές της «αγάπης» και σ’ άλλες τέτοιες λαογραφικές τρίχες, στις οποίες ενδιατρίβουν όλοι τους με ιδιαίτερη επιμέλεια και προκαλούν αβάσταγη ναυτία στους χωρικούς. Να σύρει και μια φόρα το χορό της σύγκρουσης κι όχι μόνον των φανών και των πανηγυριών.


Υ.Γ. Επειδή ήδη σε νιάημερο βρισκόμαστε, να λείπουν οι τυχόν υποδείξεις με τους χαλβάδες της «νομιμότητας», πως τώρα που μας τη φόρεσαν να ...δούμε τι λέει ο νόμος ...πτώσεως των κεραιών!