Πρωι Σαββάτου

Πρωί Σαββάτου σε «αναστοχασμό» / Η μάνα αναρωτιέται στο τηλέφωνο/ πώς περνά τόσο γλήγορα η βδομάδα.../ μίκραιναν σίγουρα το χρόνο!/ - Εμείς μικραίνουμε στην αγκαλιά του χρόνου/ ώρες, μέρες, βδομάδες, μήνες/ χρονολεπτοδείχτες μας παρασέρνουν/ πορεία ρολογιού μπροστά/ ή «Ανάποδα γυρισαν τα ρολόγια»/ αντίστροφες μνήμες.../ Στο ΤΡΙΤΟ ακούω Γυμνοπαιδίες το Ε. Σατί/ Ας περνά ό,τι πέρασε / ας περνούν ό,τι θα περάσουν/

Σεφλέρα- Εταίρα

…

35 χρονια συντροφιά με το κλαδί γλυκιάς σεφλέρας/ και το μέλος του τρίου του κ Ντιο εικαστικής εταίρας

Η ομίχλη της 17ης Οκτ.

«Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι» και στο δρόμο προς τη μάνα -πηγή όλων και στη μοναδική Μανα…

Τα κατά Μάριον Χάκα …

Τσιπουρο της Κυριακής κάτω από τον πλάτανο της δημοκρατίας εσένα προσκυνώ παρότι σε άλλο θεό πιστεύω

2 χρόνια...

Ητανε εκείνη η 17η Οκτωβρίου ‘21 κι ήτανε Κυριακή/ Μαζευτήκαμε κι είπαμε λόγια στου χωρισμού το χώμα/ Και ενώ όλοι επιστρέψαμε σπίτι εσύ έμεινες εκεί.../ Δυό χρόνια και δε χόρτασα την απουσία σου ακόμα/

Τα αινιγματικά πουλιά...

Κ’ εκeί παραμονεύουν πάντα/ Τα αινιγματικά πουλιά των αναμνήσεων/ Με το φτερούγισμα τους πάνω στις πληγές σου/ Ποτε μαχαίρι ποτε χάδι…/

Το Εγώ και το "Ιγώ"

11 Οκτ. σήμερα της άσφαιρης, απόλεμης κι αναίμακτης απελευθέρωσης της Κοζάνης το 1912. Ομως είχε προηγηθεί το Σαραντάπορο. Η σημαντικότερη μάχη του νέου ελληνισμού Με συμβούλους Γερμανούς οχυρωμένοι στο Σαραντάπορο οι Τούρκοι. Αδύνατη η διάσπαση του μετώπου. Δεκάδες «φωλιές» πυροβολικού κατά μήκος της αμυντικής γραμμής θέριζαν τους ασυγκράτητους Ελληνες. Στόχος να καταστραφούν αυτές οι θανατηροφόρες τουρκικές φωλιές. Με εθελοντές κι ατομικές προσπάθειες. Ποιοί; Τότε ακούστηκε: – Ιγώ, ιγώ ιγώ κυρ Λουχαγέ σε άψογη τοπική λαλιά. Σε χρόνο μηδέν βρέθηκαν οι εθελοντές. Εξουδετέρωσαν τα πολυβολεία των Τούρκων θυσιάστηκαν κι αυτοί. Σαν τους μαρτυρες έφραξαν με τα σώματα τους στόματα πολυβόλων Ο δρόμος άνοιξε. – Το εγωιστικό Εγώ έγινε το θυσιαστικό «Ιγώ»