Γαρύφαλλο στα δάχτυλα

Καθυστερημένα έλαβον σήμερα από το χέρι το αγίου επιτρόπου του αγίου Νικολάου το χθεσινό γαρύφαλλο που μοιράζαν στους ναούς. Το είχα κάπως που δεν το πήρα εμπροθέσμως... Εγραφον παλιότερα στο κείμενο «Σταυροπροσκυνήσεως και Iλαρίων- ανυψώσεως...» ... «Φεύγω μ’ ένα γαρύφαλλο στο χέρι, απ’ αυτά που μοίραζαν στην είσοδο της εκκλησίας λόγω της γιορτής. Nιώθω την ανάγκη κάπου να το χαρίσω." Kυριακή, Σταυροπροσκυνήσεως 1999"

Λιανέμποροι σταφίδας

Με την αλλαγή της ώρας Κυριακή/ της Σταυροπροσκυνήσεως/ «Εαρ» εντελώς «συντετριμμένον» του Ν. Καρούζου / είπα να συγκινηθώ ορισμένως/ με κάτι τις το νεοελληνικόν,/ βαρέθηκα να συγκινούμαι με τα Ουκρανικά / και τον απαίσιον Ρώσον βιαστή της ελευθερίας / Παρέμεινα στην πλατεία θεατής της υποστολής/ της σημαίας υπό του στρατού./ Εσυγκινήθην περιπλέον ότι η λιγνή μπάντα/ 9 μουσικών και 10 στρατιωτών/ (τους βάζουν και τραγωδούν/ τον εθνικό ύμνο οι ηλίθιοι των όπλων αρχηγοί)/ έπαιξε και τη «Μακεδονία» αυτή την ξακουστή/ κι όχι εκείνη των βορείων ονοματοκλεπτών / και των πολιτικών λιανεμπόρων σταφίδας./

(Χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί...)

1965, 25 Μαρτίου, σκετς στην αυλή του ναού, πρωταγωνιστής 2022 Στην ΤΥΡΒΗ Γρεβενών τχ. 18 Επαναστατικόν, παρακαλώ... Ἄμετρον ποίημα ἡρωικὸν καὶ εὔθυμον δια τὸν πρωτομάρτυρα Ἀθανάσιον Διάκο Τὸ 1821 τοῦ ἔτους 1965 μὴ καί '64, δὲν θυμᾶμαι καλά/ ἤμουν ὁ ἥρωας Ἀθανάσιος Διάκος ἀπὸ τὴν Μουσουνίτσα/ ξεκοκαλίσας ἤδη τὸν βίο του ἐκ τοῦ Τάκη Λάπα τὸ βιβλίον/ ἑκατοντάκις ἀναγνωσθὲν ὡσὰν τὸν 103 ψαλμὸ τοῦ ἑσπερινοῦ./ Σιγάθεν ἔγινε ὁ ἥρωας ἅγιος ἢ ὁ ἅγιος ἥρωας μου/ Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων σὲ σκὲτς τοῦ Δημοτικοῦ/ ἔπαιξα τὸ λοιπὸν τὸν ἥρωα τῆς Ἀλαμάνας μὲ τόση ἔμφαση/ ποὺ ἔγινε ἕνα μὲ τὸ ἄλλο μου εἶναι, ὁ ἅγιος./ Ἐνῶ οἱ Ἀθ. Νιανιάτσιος θορυβο-βροντο-γελαστῆς/ κι ὁ Ἰωαν. Ντούντας τσιριχτὸς ἀριστερὸς ψάλτης θεατές/ λίαν εὐσυγκίνητοι, ἀγκάριζαν σὰ γομάρια, ὅπως εἶπαν,/ κλαίγοντες μὲ τὴν ἐξέλιξη τοῦ ἔργου/ κυρίως στὶς Καρυωτακικὲς ἀποστροφές του/ ποὺ ἀναστοχαζόμενος ὁ μάρτυρας/ κατὰ τὸν σουβλισμὸν τοῦ ἴσως καὶ νὰ θυμόταν:/ «Μέρα τ' Ἀπρίλη... καὶ πὼς νὰ πεθάνω!»/ ἢ στὸ δημῶδες «Γιὰ δὲς καιρὸ ποὺ διάλεξε».../ ἢ στὸ ἐντελῶς πεζοδρομιακὸν πλὴν λυτρωτικόν:/ «πάτε κι ἐσεῖς κι ἡ πίστη μουρτάτες νὰ χαθεῖτε/ ὅσο γιὰ ἀλλαξοπίστησίν μου, «νὰ πὰ νὰ γμθτ »/ Ἐτσι δια τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστην τὴν ἁγίαν γενικῶς/ καὶ τῆς ἑλληνικῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερίαν εἰδικῶς/ ἔσφαξε μέ τη μαχαίρᾳ του πολλοὺς ὀθωμανούς/ τοῦ Ὀμὲρ (Ὀμηρο λέει ὁ σουλτὰν Ἐρντογάν)/ Βρυώνη (Βεργιώνη, ὁ ἡμέτερος Μακρυγιάννης)/ ὥσπου αὐτὴ ἔσπασε μὴ ἀντέχοντας τόσον σφάξιμο./ Πιάστηκε (τὴ σύλληψή του ἐζωγράφισα παιδάριον)/ κι ὁδηγήθηκε στὸ πάθος του ὄρθιος ἐντελῶς/ ὅπως στὴν «Ἀποθέωση Ἀθανασίου Διάκου» τοῦ Κ.Παρθένη/ Σήμ: Σ' ἕνα ταξείδι μου στὴν Ἀθήνα μὲ ΙΧ/ παρὰ τὸ Σπερχειὸ ποταμὸ 6 χιλ. ἀπ' τη Λαμίᾳ/ στὸν ψηφιδωτό του ἀνδριάντα, ἔργον ὡραῖον/ σταθήκαμε καὶ κατέθεσα ἕνα λιτὸ στεφάνι/ καμωμένο ἀπὸ λίγα χορτάρια καὶ πολλὰ τσάκνα/ ποὺ φύονταν στὰ ρεῖθρα τῆς Ε.Ο. Ἀθηνῶν - Λαμίας/ Φίλησα τ' ἄχραντα ποδάρια του μὲ τὸ γελοῖον ἐπίγραμμα/ ἐπὶ πρόσθετου μαρμάρου ποὺ ἐκόλλησε εἰς βλάξ/ ἢ ἄλλως εὐήθης νεοέλλην περαστικός.../ Καὶ ἀνεχώρησα γιὰ ὅπου ἡ ἱστορία μὲ καλοῦσε/ στὸ πουθενά μου δηλαδὴ καὶ δηλονότι...

Εκθεση: Πως πέρασα μια βραδιά ποίησης κι ανοίξεως στη Θεσσαλονίκη κάποτε...

div class="separator" style="clear: both;">

21 Μαρτίου η ποίηση

Στη λήξη της βραδιάς είχαν μόλις προηγηθεί η «Θεσσαλονίκη» του Ν Καββαδια - Θ. Μικρούτσικου και η «Άρνηση» του Γ. Σεφέρη - Θεοδωρακη εφωτογραφήθημεν ως έδει. Οι τρεις της φωτ φέρουν το επωνυμο Καραγιαννη...( η Δημητρα προϊσταμένη του διαπραγματος, η ερυθροξανθοφλεγόμενη ωδικα Νατάσα) ο δε τέταρτος πιανίστας Γ . Παπαευαγγέλου. - Κσι του χρόνου χωρίς κοβιτ κι Ουκρανιες

Για τη σημερινή ημέρα ποίημα του Γ. Γεραλή (1917-1996)

Αισθηματική Ελεγεία ΙΙΙ Αν με θυμάσαι, θα το ξέρει μόνο/ το χέρι σου όταν παίρνει ένα βιβλίο/ κι ούτε θα νιώθης πως σιγά σιμώνω/ να το φυλλομετρήσουμε κι οι δυο./ Αν με θυμάσαι, θα το ξέρει η λύπη/ της φωνής σου στον κήπο που είχες γύρει/ - κλωνάρι κερασιάς, λιγνή τουλίπη,-/ πρώτη φορά, στου ανέμου το χατήρι./ Αν σε θυμάμαι, θα το ξέρει μόνο/ μια φωτιά που θα καίη και μες στα χιόνια./ Μούπες πως ο καιρός νικάει τον πόνο./ Κι όμως έχουν περάσει τόσα χρόνια ΥΓ. Για τη διαδικτυακή παρακολούθηση από το Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης (7 το βράδυ) ο σύνδεσμος: https://www.facebook.com/paremvasiculture

Πάοκ κ.λπ.

Ξεκίνησα τον φίλαθλο βίο μου ως οπαδός του Πάοκ στη Θεσσαλονίκη και έφτασα στο ανώτατο αξίωμα του οπαδού κομμάτων. Ποτέ φίλαθλος κ. λπ τρίχες. Οπαδός... Ούτως εχόντων των πραγμάτων εψές έβλεπα στην ΕΤ 3 ένα ντοκιμαντέρ για τον Πάοκ της δεκαετίας (μου) του 1970. Ενδακρυς (σιγά τα ωά!) σχεδόν παρακολουθούσα το άλλοτες μου μέσα από το βίο εκείνης της ομάδος. Πριν λίγα χρόνια στην Κοζάνη μίλησα γι’ αυτήν σε μια παρουσίαση ενός βιβλίου για τον Πάοκ με φωτ. του γεραρού φωτογράφου Μιχ. Παππού. Αντιγράφω κάτι.: «...Η αγίας Σοφίας ευθεία κάθετη και στη διάβαση της Εγνατίας όπου μηχανουργεί ο σταθμός του μετρό κάποτε και το κατάστημα πώλησης λαχείων και κατάθεσης δελτίων ΠΡΟ-ΠΟ του Μεγαλέξανδρου της ποδοσφαιρικής Θεσσαλονίκης. Ελατρεύετο από τους πιστούς ως ναός εντός πόλεως του Πάοκ - θρησκεία που επιχωρίαζε στης Τούμπας τα πολιτικά πάθη και στης λαχαναγοράς τα ληγμένα καφάσια της- κι είδα τους σαλεμένους της κερκίδας -θύρας 4 μετά από νικηφόρο αγώνα, ομάδι να φιλούν τα τζάμια, ότι ο επίγειος θεός τους, τους τρέλανε με τα κόλπα του, σέντρες, ντρίπλες μαγικές κι ονειρεμένες, στο γήπεδο και σκοράριζε λίαν καλλιτεχνικά στα τέρματα της ψυχής τους τελικά, και τα ξέσχιζε, κι όχι απλά τα αντίπαλα δίχτυα που με τη σάρισά του ούτως ή άλλως διαπερνούσε. Εκεί ακριβώς συναντήθηκες, μόνος εσύ, με εκείνους τους πολλούς που μόλις έληξε η συνέλευση διαμαρτυρίας στη Νομική κατά της χούντας αποφασισμένοι και κάπως διακριτικά εντούτοις πήραν την Εγνατία κι από το πεζοδρόμιό της φώναζαν: "Δημοκρατία-Ελευθερία" κι έμεινες κάπως αποσβολωμένος με τις "Μαρτυρίες Β' " του Γ. Ρίτσου στην ανώριμη τσέπη σου. Εκτοτε τίποτε δεν θα ήταν όπως πριν. Πήγαν περίπατο τα γήπεδα και η μνήμη τους έλαβε το πρόθεμα ...τέως.»

Ο πόλεμος της Ορθοδοξίας

Κυριακή της Ορθοδοξίας κι η αποστολική προς εβραίους επιστολή αναφέρει για τους χριστιανούς μάρτυρες πως μεταξύ των άλλων μαρτυρίων που υπέστησαν «έφραξαν στόματα λεόντων κ.α.». Στην Ορθοδοξία της Ουκρανίας οι σημερινοί μάρτυρες της λαός εν Χριστώ, φράζουν τις πόλεις, τους δρόμους και τα περάσματα να μην περάσει η ρωσική (ορθόδοξη κι αυτή) αρκούδα. Κατά τα άλλα: «Τις θεός μέγας ως Θεός ημών»

Οι χρονογράφοι του ...αιώνα!

Η χθεσινή Α’ Παρασκεύη των Χαιρετισμών μου το θύμισε. Πριν χρόνια (2000) οι εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησαν μια βαρύτιμη συλλογή με τίτλο «Ενας αιώνας (1989-1999) χρονογράφημα» με πρόλογο κι επιλογή της εξαιρετικής κυρίας Βασιλικής Αλμπάνη. Περιλαμβάνει χρονογραφήματα από τις κορυφές του είδους. Ενδεικτικά: Ροϊδη, Μωρατίδη, Παλαμά Καρκαβίτσα, Νιρβάνα, Ξενόπουλου, Παπαντωνίου, Τανάγρα, Γρανίτσα, Βάρναλη, Μυριβήλη, Καραγάτση, Ουράνη, Κλ. Παράσχου, Π. Χάρη, Παλαιολόγος, Φρ. Γερμανού, Αν. Δαμιανίδη, Γ. Σκαμπαρδώνη, Κ. Σχινά, Μπουκάλα κ.α. κ.α. Στις παρυφές του είδους και της έκδοσης σκάσαμε μύτη χρονογραφική κι ημείς με το κείμενο «Οι Α’ Χαιρετισμοί της άνοιξης». Το επανηγύρισα δεόντως! «Και τι μ αυτό». Σήμερα Γ' ψυχοσάββατο και των αγίων Θεοδώρων κι εκείνης της Θεοδώρας βασιλίσσης Αρτης. Αντιγράφω το τέλος της χρονογραφικής μου περασιάς: «...Αλλά γιατί δεν αρκούμαστε στα συνηθισμένα; Πως δεν μας φτάνει ό,τι μας γέμισε μέχρι τώρα η εμπειρία. Μέχρι που εκτείνεται η ανθρώπινη ματαιοδοξία μας; Δυστυχώς είναι αδύνατο ν’ αντισταθείς στην Ανοιξη. Και πλημμυρίζεις από μια αδιέξοδη τρυφερότητα.»

Οι Α΄ Χιονοχαιρετισμοί

Οι πρώτοι ΧιονοΧαιρετισμοί της άνοιξης. Στον άγιο Γεώργιο του στρατοπέδου Μακεδονομάχων (δεν κοίταξα αν το λένε ακόμα έτσι ή οι Σκοπιανοί νεομακεδόνες επέβαλαν άλλη ονομασία), απολαύσαμε το ωραίον δίδυμον των ψαλτών Αθανάσιο Καρανάνο και Βασίλειο Κωτούλα. Το τανκ δίπλα στο έρημο στρατηγείο, έργο οθωμανικής κυριαρχίας στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι ξεχασμένο λες από τους εμπόλεμους ορθοδόξους σλαύους, Ρώσο εισβολέα και Ουκρανό αμυνόμενο. Θέλεις να παρακαλέσεις την Παναγία να τον σταματήσει αλλά είναι πάνω από τις δυνάμεις της η διαμεσολάβηση. Ο Αρχων πασών των Ρωσιών, Ρώσων και φιλορώσων της οικουμένης είναι κάτι μεταξύ Παναγίας και Θεού. Η μόνη σωτηρία να σταλεί «Αγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν και να ειπεί στον δικτάτορα: - Εδώ και τώρα σταμάτα....

Ελεύθεροι πολιορκημένοι Ουκρανοί

Διαβάζω και βλέπω πως οι Ελεύθεροι πολιορκημένοι Ουκρανοί (ακόμα δε φάνηκε ο Δ. Σολωμός τους) με κάθε μέσο οχυρώνουν τις πόλεις τους δηλ. τα σπίτια τους, τις οικογένειες, τα σώματά τους, την ελευθερία τους με ορθόδοξα συμβατικά ή και ασύμβατα μέτρα και τρόπους. Οι βόμβες μολότοφ αντίδοτο στα τανκ είναι σε μεγάλη παραγωγή. Παλαϊκή άμυνα στον εισβολέα Ρώσο. Μάχονται για την ελευθερία τους μεθυσμένοι από τον έρωτα της ενώ οι εισβολείς για την επέκταση της δυστυχίας τους τελικά. Οι Ρως μαζί με τους πουτινόπαιδες που υπάρχουν σε κάθε τόπο, της Ελλάδος μη εξαιρουμένης, σκέφτονται να προσφύγουν στα διεθνή φόρουμ και δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λπ. και να καταγγείλουν τους Ουκρανούς για βάρβαρα μέσα, ανορθόδοξη άμυνα και διεξαγωγή απολίτιστου πολέμου. Στη μάχη της Κρήτης Μάιος 1941 το νησί ξεσηκώθηκε ν’ αντιμετωπίσει τους γερμανούς αλεξιπτωτιστές εισβολείς με ό,τι μπορούσε να έχει για όπλο (δικράνια, τσεκούρια, μαχαίρια, πέτρες, κόσσες). Οι τότε εισβολείς κατήγγειλαν τους Κρήτες για βάρβαρο ανορθόδοξο πόλεμο... Αλλά - Στο τέλος οι Μήδοι θα διαβούνε;

«Ο, τι δεν ξεχνάς συνεχίζει να ζει»

Το είδα και το σημείωσα δε θυμάμαι ποιος το είπε : «Ο, τι δεν ξεχνάς συνεχίζει να ζει». Κοινοτοπο αλλά τόσο αληθές. Χθες σε μια εγκατελημενη αυλη εργοταξίου εμφιάλωσης αναψυκτικών και συντήρησης τυριών διάβασα ένα σύνθημα: «Οι άνθρωποι ζουν οσο τους σκεφτόμαστε». Παρόμοιον... Σημ. Το Ζ δίπλα από το σύνθημα δεν έχει καμμία σχέση με το δολοφονικον αντίστοιχο στην Ουκρανία ...

Ζήτω (αλλά τι;)

Tα πρόσφατα αρχαία γκρίζα χρόνια μας/ έλληνες πολίτες αριστεράς υφής, ΚΚΕ συνήθως/ (προς Ρωσίαν φίλα διακείμενον) στήνονταν στο απόσπασμα/ το εκτελεστικό και πέθαιναν για μια ιδέα./ «Ζήτω το Κάπα Κάπα Εψιλον»/ Σεβασμός και θλίψη.../ Την σήμερον Ουκρανοί πολίτες/ ομόσταυλοι της ορθοδόξου ρωσικής στέπας / στήνονται ενώπιον των Ρώσων εισβολέων/ και θυσιάζονται για μια ιδέα/ Για την ελευθερία τους θέλω να πω/ Τόσον απλά/ Σεβασμός κι οργή εν τω άμα/ «Ζήτωσαν οι Ουκρανοί μαχητές της ελευθερίας»/

Είσοδος εις την Σαρακοστή...

Κάθε Καθαρά Δευτέρα διαβάζω την «Τετάρτη των Τεφρών» (η αντίστοιχη Δευτέρα των Ρωμαιοκαθολικών) του Τ. Σ. Ελιοτ σε μετάφραση Κλείτου Κύρου. Την σήμερον έφυγα απ’ αυτήν και πήγα στα «Τέσσερα Κουαρτέτα» του και ειδικά στο «LITLE GIDDING”. Τα Κουαρτέτα κατά λαμπρήν απόδοσιν του Αλέξανδρου Κοσματόπουλου δημοσιεύτηκαν στην «Παρέμβαση» τχ.181-182-183 184 (2017). Αντιγράφω τις πρώτες αράδες: «Η άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο είναι μια ξεχωριστή εποχή Παντοτινή αν και υγρή προς το ηλιοβασίλεμα Μετέωρη στο χρόνο, ανάμεσα στον πόλο και τον τροπικό. Οταν η μικρότερη μέρα είναι στην λαμπρότερη ώρας της, με πάχνη και φωτιά Ο λιγόχρονος ήλιος φλογίζει τον πάγο, στις λιμονούλες και τα χαντάκια...» Προς το εσπέρας θα προσπαθήσω να ξαναδώ για χιλιοστί φορά το «Τσάι στη Σαχάρα" εις ανάμνησιν ...

Β' Ψυχοσάββατον

Β' ψυχοΣαββατον / κι ο βαρκάρης κουβαλάει/ συνεχως ψυχές από τη Μαριούπολη / δωρεάν χωρίς τον οβολό / τα έξοδα στο τέλος στον εισβολέα/ Θα χρεωθούν/ Ψυχές μαραγκιασμενες/ παρακολουθουμε ...

...και εμνήσθην ημερών όχι και πολύ αρχαίων

«Εγεννήθην εν Σκιάθω τη 4 Μαρτίου 1851...» Εις το «Τσάι και συμπάθεια» της κυρ’ Ζώγιας (ήδη +) στη Θεσ’ Αλλο Νίκη (πριν χρόνια, πόσα;) όπου τη εβγάλαμαν με ένα ποτήρι νερό, την ημέρα της "‘Ανάμνησης του θαύματος των Κολλύβων" (4 Μαρτίου) αναλύοντες κι αναλισκόμενοι Αλεξ. Παπαδιαμάντη συμπαθούντα Κολλυβάδες εκείνου του καιρού. Νύχτα αφιερωμένη σ’ Αυτόν λόγω γενεθλίων του. Οι άγιοι Μάρτυρες Κοδράτος, Ακάκιος και Στρατόνικος οι από δημίων, ξίφει τελειούνται. Τρεις εκχέοντες αίμα πολλών ως ύδωρ. Ουκρανία δε εν πολέμω (ημέρα 8η του) υπό του Ρως Πούτιν δημίω τελειούται ή σχεδόν.

Μεταξύ 28 Φεβρ. και 1 Μαρτίου η 29 Φεβρ.

Γεννήθηκαν την ίδια μερα μεταξύ 28 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου όταν το ημερολόγιο έδειχνε 29 φεβρουαριου - Μάριε ποιός είναι ο ποιητής; - Ο Γιώργος Σεφέρης ...

Με του Μαρτιού το χιόνι

Η άνοιξη στο ημερολόγιο κατέφθασε τυφλοπόντικας στο χιόνι / Ενώ Πετρανθρωποι πρωτανθρωποι θερίζουν στο ανθρώπινο αλώνι/ (Εργο Δώρας Ζήγρα φωτ Αστερης Ζάχος

Επροχώρησες...

«Επροχώρησες Γερμανία μέχρι το ‘43 Καποια μερα καποια ωρα η Ρωσία πήρε φορα» Τραγουδουσαν στα κατηχητικά του εαμ τα τοτε παιδιά της κνε. -Ας τους να βαδίζουν νεκροί είπε ο Στάλιν Τωρα «Επροχωρησες Ρωσία μέχρι την Ουκρανία» Ας τον να εισβάλει το αποτέλεσμα αργα η γρήγορα το ίδιο θα είναι για τον τύραννο ...

Τρόγυρα

Τρόγυρα στο κοιμητήριο/ Μια μικρή πατρίδα/ Ετούτη η θάλασσα, Σινιερα/ Υψώματα πεύκων και αμπελιών / Σκόνη νεροσυρμών. Δεν αγαπω/ Τίποτε αλλο παρά την ταξιδιάρικη/ σκιά ενός νέφους/ Τη νωθρή θύμηση των ημερών / Που διάβηκαν για παντα/ (Σαλβαδορ Εσπρίου)