"...Σε ποια λιμάνια τελικά δέθηκες και βούλιαξες ποσώς; Ποια άφησες και σ’ άφησαν στον γύρο που επιχείρησες του κόσμου, δηλαδή του μικρόκοσμού σου, ταξείδι με τη σκέψη στο παντού και με κατάληξη στο πουθενά ή επιεικώς στα ίδια. Ευτυχώς. Ο παιδικός σου Μαγγελάνος που σε πήγαινε στον κύκλο του κόσμου και του θανάτου του, εκεί κάτω καθώς σε περνούσε από της νότιας Αμερικής τους πάγους και σ’ έφερνε στα ξηρολίβαδα των καιρών και των ανθρώπων, θ’ αφήνει πάντα πίσω του τον καπνό του τελικού τέλους και τη σκιά του ανικανοποίητου να διαγράφει στον συμπαντικό κόσμο και κοσμάκι με το κορμί ή το κορμάκι λυγερό ή σκεβρωμένο ότι:
Εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού..
(Από " Το σκαληνό τρίγωνο της αμαρτίας" εκδ. Γαβριηλίδης 2013)
