Η ακάθιστη

Την έβλεπα χρόνια τη «ακάθιστή» μου
σε μέρος μεσημβρινό ιδανική για διάβασμα.
Ηρθε η ώρα της λοιπόν «Μένουμε σπίτι…»
13 Μαρτίου αγίου Μάριου επισκόπου Σεβάστειας
μέρα που έκοψα κάθε δεσμό
με τα φθαρτά που επιβιώνουν του ανθρώπου.
Ροθ και Μάγκρις γι αυτό το απόγευμα
ΣπιτοΕλεύθεροι ΚορονωΠολιορκημένοι
«Τρεμ’ η ψυχή και ξαστοχά τον εαυτό της» ο Σολωμός
Ξεβάψαμε από το πλύσιμο του φόβου κι’
«Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου» (Ψαλ. 50)
Η Β΄των Χαιρετισμών από την τηλεόραση
λιγοστοί οι γενναίοι των ναών
ότι «Γνώσιν άγνωστον γνώναι..."
Χαίρε, αλλά μέχρι Πότε;

Αλλά θα ξαναβρεθούμε...

Σαν αύριο 13 Μαρτίου Β' των Χαιρετισμών
θα αρχίζαμε το Δ’ Συμπόσιο Λογοτεχνίας στην Κοζάνη
συμποσιούμενες διαθέσεις τρυφερότητας κι αναζήτησης
Μια φοβισμένη όμως άνοιξη
μας έριξε στο καναβάτσο της ανασφάλειας.
«Ερωτας στα χρόνια της χολέρας...»
Αναβολή λοιπόν γράφουν τα κινητά μηνύματα
- Αλλά θα ξαναβρεθούμε.
Οτι «αγάπη είναι ό,τι δεν έχουμε»
(Σαρλ Λουί Φιλίπ)
αλλά και ό,τι προσδοκούμε...

Εργα και ΗΜΕΡΑΙ

Η καθιέρωση παγκοσμίως της ημέρας της γυναίκας και στο ελληνικόν της ποσόστωσης γυναικών στα πάσης φύσεως σοβαρά, ημισοβαρά ή και εντελώς γελοία ψηφοδέλτια παντός καιρού και τόπου, μαρτυρεί πως η γυναίκα ανήκει μεν στο ανθρώπινον είδος, αλλά χρήζει ειδικής μέριμνας και προστασίας ου μην αλλά και θωπείας εν γένει και εν είδει... (εγο Κ. Ντιό)

Ερημα κι άδεια των στρατηγών τ' αρχαία Στρατηγεία

 Πως είναι να σε χαιρετούν στην πύλη Αλφαμίτες
αν και πολίτης· Α’ Χαιρετισμοί μιας άνοιξης
δύσκολης πολλαπλώς, ναός αγίου Γεωργίου στρατού.
Χρόνια τώρα στο παράθυρο μια Σαμαρείτης Φωτεινή
κι ένας Μ. Βασίλειος σε συντρόφευαν
στο «Χαίρε» σου και στο «Ποτέ» της.
Κυπαρίσσια, λεύκες, πεύκα δάχτυλα τροχιοδεικτικά
στον κήπο του Στρατοπέδου Μακεδονομάχων,
μηλιές, ροδακινιές, οι φαντάροι στα σύνορα σκοποί.
Εφέτος ο προεστώς βουβά να θρηνεί την κόκκινη
φλόγα του που τόσο νωρίς σποδός και χώμα έγινε
«Ηρθε μιαν Ανοιξη πικρή και μαραζιάρικη...»
«Δωσ’ μου το ρίγος το παλιό δίχως καμώματα
κι αν θα ‘μαι λίγος θα χαθώ στα ξημερώματα...»
έσβηνε στο ραδιόφωνο η μνήμη...
καθώς περνούσες εκ νέου την πύλη.

Ριζες κ.α

 Επιστροφή στις ρίζες μας χωρίς χώμα και άλλη προπαρασκευή
Προηγιασμένη Τετράδη όσοι πρόλαβαν οι άλλοι την Παρασκευή

Καθαρή μέρα

 Με την έναρξη της Σαρακοστής διαβάζω πάντα του Τ. Σ. Ελιοτ
 την "Τετάρτη των τεφρών":
"...Στην ύστερη έρημο, στους ύστερους γαλάζιους βράχους
Την έρημο στον κήπο, τον κήπο μες στην έρημο
Της στέγνιας, φτύνοντας απ’ το στόμα τον ξερό μηλόσπορο.
Ω λαέ μου..."
που ειναι η αντίστοιχη Καθαρά Δευτέρα των Ρωμαιοκαθολικών 
αλλά και την "Ερημη Χώρα" του, αυτές τις μέγιστες ποιητικές συλληψεις.
Ομως φέτος γιατί μου 'ρχεται το :
"Ερμη μας χώρα..."

Λίγο νερό στ’ αυλάκι χορτάρια που δεν ζέστανε το χιόνι
η ξερολιθιά της μνήμης κι η δύσκολη άνοιξη που ζυγώνει