40...

 Εύρηκα, κάπως ανέλπιστα
μια ταπεινή χωρική εφημερίδα «ο στόχος"
Ανω Κώμης Κοζάνης, Α’ έτος, Αύγουστος 1980
Λίαν αισθαντική 6σέλιδος με προχωρημένη
ύλη· δίπλα στον τίτλο του Μ. Αναγνωστάκη:
«το θέμα τώρα είναι τι λες»
Εκεί πρωτοεμφανίσθη ο κριτικός λογοτεχνίας
και κοινωνίας κύριος Κ. Καρακώτιας
κι εκεί το πρώτο μου δημόσιο κείμενο
άνευ υπογραφής εκ τυπογραφικής παραδρομής
Ακριβώς 40 χρόνια πριν και μόλις που
είχα αρχίσει ως δικηγόρος τις μετριότητές μου
Διαβάζω τίτλον : «Ο Αριστοφάνης, η Ειρήνη
και μια πολιτιστική εκδήλωση»
Αυτά τα 40 κεριά πίσω μου δεν είναι εντελώς σβηστά
ακόμα φωτίζουν ορισμένως...

Κυριακάτικο συμβάν

Κι εκεί που «Μετά φόβου» κ.λπ. μεταλάβαινε
ψυχές σε ποικίλα σώματα κι ηλικίες χυμένες
θηλάζοντα, παιδάρια, γύναια, κόρες, μεσηλίκοι,
έπεσεν καταγής - γονάτισε θέλω να πω-
και μάζευε τα ψίχουλα που πέσανε χαμαί
με τη γλώσσα του σχεδόν, όπως τα πεινασμένα
σπουργίτια τους σπόρους το χειμώνα
- Ρίξαμαν τον Κυριό μας κάτω
να προσέχωμεν αδελφοί
είναι στιγμή βαριά η Κοινωνία
παίρνουμε Χριστό μέσα μας.
Κοιτούσα με άδεια μάτια κατ’ αρχήν το συμβάν
αλλ’ ύστερα μικρός συγκλονισμός με συνεπήρε
- Τι άνθρωποι αυτοί στην πίστη ένας θεός τούς ξέρει
Στο αντίδωρο του φίλησα διπλά το χέρι...

"Ν' αρμέξουμε τα πρόβατα ν' αρμέξουμε τα γίδια...

 "Ν' αρμέξουμε τα πρόβατα ν' αρμέξουμε τα γίδια... (εκ της Λιλιπουπόλεως). Γαλομέτρος στο Μπαράκο ή το Ζυγόστι Λευκοπηγής. Οι μόνοι επιζώντες στη φωτ. ο μικρός κι ο πρώτος στην κυριολεξία και φωτογραφικά στην άρμεξιν. "Τον καιρό που δεν είχε πόλεμο στο άρμεγμα γέμιζα το καρδάρι μέχρι που χυνόταν το γάλα" ("Στάνες, φυγές, ξινόγαλα" απο τις "Ηδονο(α)βλεψίες" μου εκδ. Γαβριηλιδης. Στο δεύτερο επίπεδο με τα μαύρα μαλλιά και όψιν ο πρωταγωνιστής ποιμήν στην "Ποιμενική συμφωνία Μηνάς ο ανέμελος" από "Το χρώμα της νοσταλγίας" μου εκδ. Γβρλδς. Η φωτ. από τα φωτογραφικά Κειμήλια Λευκοπηγης της Δώρας Ζίγρα. Εσυγκινήθην δι ευνοήτους λόγους...

Κοκορνιόκος...

...Κ ο κ ο ρ ν ι ό κ ο ς που θα πει «ο χαζούλης ο χαμένος στο υπερδιάστημα της σκέψης του, ο απρόσεκτος και ευκολόπιστος για οποιαδήποτε μπούρδα ακουστεί». Τη λέξη την ήξερα δεν την ήξερα, δε θυμάμαι μου φάνηκε τόσον γνωστή όταν τη διάβασα στην αφηγησοδιήγηση του Αποστόλη-Τόλη Καζαντζή (Μια μέρα με τον Σκαρίμπα, εκδ. στιγμή 1985) κι ήταν τόσον παθιασμένη η κατεβασιά των λόγων τους που δεν καταλάβαινες πότε μιλάει ο ένας και πότε ο άλλος. Μου κόλλησε για μέρες στην άκρη των χειλέων. Την έλεγα μόνος μου πιθανόν να μ’ άκουγε και κανείς τόσον πολύ με γοήτεψεν, κι ένιωθα σαν τον Σορλούπην του "Σόλο του Φίγκαρο" και την σολάριζα στους δρόμους σχεδόν φωναχτά.
- Ωι Ωι ψώνιο ίσως έλεγαν τινές.
- Ας!
(Από τη Σκαριμπιάδα των Γρεβενών που διοργάνωσε η ΤΥΡΒΗ κ. α. πνευματικές δυνάμεις Κοζάνης, Γρεβενών, Γρεβενίτη ποταμού και Πεζόγυρου στις 22 /2 στη στέγη του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών της πόλεως).

Το α' ψυχ(ρ)οσάββατον

 Το α’ ψυχ(ρ)οσάββατον του ενιαυτού μας ηύρεν
δίχως ακμές πόθου και πάθη αξόδευτα
- όλα τα εξαντλήσαμε στην ώρα τους λοιπόν;-
Με ρηχές διαθέσεις εγκοσμιότητος
Ψυχές πεταλούδες ευάλωτες ήρθαν
διεκδικώντας μερίδιο άρτου και οίνου
εκ του άλλοτές μας
Αυτές που ακόμα τριγυρνούν μεταξύ ουρανού και γης
ακολουθώντας τις γραμμές που χαράζουν στον ουρανό
τα δρομολόγια των αεροπλάνων
νομίζοντας πως είν’ ακόμα
καθυστερημένοι έστω επιβάτες ύπαρξης
ενώ δεν είναι παρά μόνον κόκκοι
στάρι στης μνήμης το κολλυβοστάσιον
- Αλίμονον...

Ταξιδιώτες ένδον

Εικονοστάσι μικρή φωλιά για φευγαλέες προσευχές
ναϊδριον Παναγίας Βοήθειας, εξορισμένη καταφυγή
πολυκατοικία με κωδωναστάσιο να αντηχεί τις ευχές
εκείνων που ταξιδεύουν ένδον ή σ’ όποια Ερημη γη

Μια, ας πούμε, τυχαία συνάντηση

εις μνήμην Σάμη Γαβριηλίδη

Οταν ευρίσκομαι προς τις εκβολές της στενής οδού Αγίας Ειρήνης (κοντά στην Αιόλου δηλαδή) δεν παραλείπω να κάνω μία στάση στο χώρο με τα “Ποιήματα και τα Εγκλήματα” του οίκου δηλονότι των εκδόσεων, Γαβριηλίδης οίκος της συγγραφικής μας μετανοίας εν τινί δε μέτρω και ...μεγαλαυχίας. Στο ισόγειο cafe αφημένα βιβλία των εκδόσεών του πάνω στα τραπεζάκια τα οποία ο πίνων καφέ ή άλλο τι, τα ξεφυλλίζει. Ενα τέτοιο ήταν το λιγνόφυλλον με τίτλο «Ποιήματα της παλιάς ζωής" του Brines Francisco σε μετάφραση Τάσου Δανέγρη, τιμή αγοράς με ΦΠΑ 6,36 ευρώ παρακαλώ. Ξεφυλλίζω:

Ο επισκέπτης με αγκάλιασε
Ηταν ξανά η νεότης που επέστρεφε
Και κάθισε μαζί μου
Μια κούραση έβγαινε απ’ το στόμα του.
Φέρνανε σκόνη τα μαλλιά του από το δρόμο
αδύναμο φως στα μάτια.
Ανιστορούσε στον εαυτό του
Τα θλιβερά συμβάντα της ζωής του,
Σχεδόν επαναλάμβανε τη μίζερη ζωή του
Τυλιγμένος στους ίσκιους τονέ κοίταζα...

Εντάξει, δεν έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Η ποίηση είναι τόσο πολύτιμη κι ακριβή για να τη ξοδεύουμε ή να την εκβιάζουμε να μας περιγράφει μια κοινότατή μας πραγματικότητα. ΄Ετσι, λοιπόν, τον είδα να μπαίνει στο καφέ. Ξαφνιάστηκα. Ο χρόνος ήταν πάνω μας καταφανώς διατυπωμένος, σ’ αυτόν έκδηλα. Δεν με γνώρισε, κάθισε στο δίπλα τραπέζι κι αφέθηκε στην εφημερίδα και το τσάι του. Τον κοιτούσα επί δεκάλεπτον. ‘Υστερα δείξαμε (έκπληκτοι) τα σημάδια της γνωριμίας δια λόγων και έργων. Ηταν από το χωριό κι από το μακρινό παρελθόν, το μαθητικό, και τα πρωινά μας στο αστικό λεωφορείο για την πόλη και το Γυμνάσιο...

Ο Σαμης δηλ ο Σαμουήλ Γαβριηλίδης

 Ημίν τοις γνωστοίς (αν όχι τοις φίλοις)
πένθος στο άκουσμα πως απέθανεν εντελώς
ο Σάμης (Σαμουήλ τον γνωρίζει ο θεός του)
Γαβριηλίδης ο ευώνυμος εκδότης
Δεν είχαμε πολλά πάρε κι επίσης δώσε
πλην μου εκυκλοφόρησεν 5 ολόκληρα βιβλία
η Γαβριηλιάς μου στάθηκε εκτάκτως τυχερή
Ομως κάτι μεταξύ μας τελούσε σε εκκρεμότητα
κι ούτε προσπάθησα ποτέ να μάθω τι
(πστεύω αγαπητική χωρίς πολλά πολλά)
Δε ξέρω πως να τον πενθήσω
Με Poems & Crimes στης αγίας Ειρήνης 17
με πικρό καφέ στη μνήμη του θα γονατίσω

Σκαριμπιζοδιάρροια

Στη γέφυρα Χαλκίδος του άλλοτε εαυτού μου το χρόνο αναζητούσα
Στο «Σόλο του Φίγκαρο» τις λαχτάρες κείνου του καιρού ενεθυμήθην
Γ. Σκαρίμπα, Αν. Σουρούπη, τη Θεσ/νίκη θέλω να πω ενοσταλγούσα
Αλλ’ υπό του νυν αγίου της Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, ευλογήθην.

Περι-Τυρβάζοντες

 Εις την οδόν των Φιλελλήνων (Γρεβενών ) παρά τον ποταμόν Γρεβενίτη κάπως φουσκωμένον, και εις φιλολογικήν αισθαντικήν σοφίτα όπου και τα (γ)ραφεία της Φαιδράς Συντεχνίας που εκδίδει την 2σέλδον ΤΥΡΒΗ συνήλθαν εις σώμα συνευωχίας τα μέλη της Κ.Ε. της με αφορμή το 14ον φύλλον (χρόνια 7 παρακαλώ ). Ετρωγόπιναν σαν φίλοι (Τσίρι τσίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό) οι: Αντώνιος ιδιοκτήτωρ σοφίτας, Στέφανος, Αντώνιος έτερος, Ρούσης, Βασίλειος) κι έπιναν αποστάγματα και παράγωγα από το σταφύλι με κονσέρβες ιχθύων, ελιές τυρί. Αυτά περιείχε η τράπεζα ενώ η «Τύρβη» έγεμε από: «Χειρόγραφα τροπάρια» του Π.Β. Πάσχου δια Αλεξ. Μωραϊτίδη (90 χρόνια από την κοίμησή του) από Πεντέλη Αθηνών, από την Χαλκίδα «Σύμμεικτα μικρομωραϊτιδικά» του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, «Υπό την πνέουσαν έξω τρικυμία» του Α. Ν. Παπαβασιλείου εκ Γρεβενών, εκ Γρεβενών επίσης ο «Παλαιός, περυσινός, προπέρσινος και μηνιαίος. Εορταστικόν λιβελίδιον» του Σωτηρίου Ραπτόπουλου, από τη νήσο Σκόπελο «Οι επιστολές του Μωραϊτίδη, ως πηγές πληροφοριών για Μορφές αγίων γερόντων» του π. Κωνσταντίνου Ν. Καλλιανού, το «κ. Πετρίδη, επέπρωτο να εκσφενδονισθή εις Χαλκίδας» του Ντίνου Αγραφιώτη εξ Αθηνών (μάλλον) και το «Αθήνα, Σκιάθος, Λευκοπηγη / κυρ’ Αντων’ μας άνοιξες γλυκόπικρη π(λ)ηγή» του Β.Π. Κ
Η «Τ» στέλνεται και ταχυδρομικώς κι ατελώς εις όποιον την ζητήσει ...

Η Ψάπφα στη Λευκοπηγή

 Ο Μουσιγέτης και η Μούσα του στους "Αμπελόοις ΠΑ"
Λευκοπηγή οινολεπτουργεί την Ψάπφα του σποσιωπά...