Υστερόγραφα Ιανουαρίου

 ΥΓ 1. Για την εμφάνισή μας στον Ιανό Αθηνών (28 Ιανουαρίου) με αφορμή τα 35 χρόνια της Παρέμβασης ευχαριστώ θερμά τους δεκάδες γνωστούς και φίλους της Π που βρέθηκαν εκεί όπως και τους κ.κ.: Τίτο Πατρίκιο , Βασίλη Βασιλικό, Αλέξη Ζήρα, Δημήτρη Δασκαλόπουλο, Γ. Χουλιάρα (πρόεδρο της Εταιρείας Συγγραφέων), τον κ. Πάρη Κουκουλόπουλο πρώην δήμαρχο Κοζάνης, βουλευτή και Υπουργό, οι οποίοι επηύθυναν θερμό φιλόφρονα χαιρετισμό. Τον σκηνοθέτη κ. Γιάννη Καραχισαρίδη που μίλησε για την Π., την ηθοποιό κ. Αιμιλία Υψηλάντη που ωραιότατα διάβασε κείμενά μου, τον πιανίστα κ. Παναγιώτη Τροχόπουλο, την κ. Δήμητρα, κόρη και συνεκδότρια της Π, Καραγιάννη, που είχε όλη τη φροντίδα της βραδιάς.

ΥΓ. 2 Τον ποιητή και συγγραφέα κ. Πάνο Σταθόγιαννη που αποκάλυψε στο κοινό του Ιανού και σε μένα τα ΕΝΩΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ μου (εκδ. Γαβριηλίδης) τα οποία ούτε κι εγώ ήξερα. Γνώριζα μόνον πως προέκυψεν ο τίτλος τους κι αυτό να είναι ένα συναρπαστικό συμβάν. Ο εγγονός μου Μάριος, νονός της συλλογής, όταν κοιτάει το βιβλίο και τον τίτλο λέει: «Αυτό εγώ το είπα» κι εγώ λιώνω κάπως.

ΥΓ. 3 Ασχετο. Ως Δυτικομακεδών τώρα και ΑνωΜακεδών κατά την αρχαιότητα δηλώνω, όχι κατά συνείδηση, αλλά εντελώς ασυνείδητα, πως δε χωνεύω τη συμφωνία της Λίμνης των Πρεσπών και του παρακειμένου αυτής χωρίου Ψαράδες για τον επιπλέον λόγο ότι σε μια εκδρομή της Π εκεί και καθώς τρώγαμε γριβάδι ένα αγκάθι μου στάθηκε στο λαιμό και συνεχώς ήμουν σε εμετική διάθεση όπως κι αυτές τις μέρες...
- Και τι μ’ αυτό απάντησε το φάντασμα του Πλάτωνα και τι μ’ αυτό... (Γαίητς)

25 Ιανουαρίου 2019...

Ο πρώτος έγραψε  ο δεύτερος έδωσε τον τίτλο ως ΕΝΩΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Αυτά κι αν είναι "ΕΝΩΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ" (σύνολον 182 χρόνια)

 Παρασκευή 25 Ιανουαρίου αγίου Γρηγορίου. Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης ώρα 7 το βράδυ η παρουσίαση από τους Χριστίνα Καραντώνη, Δημήτρη Λιακάκο, Τάσο Κόλλια Δήμητρα Καραγιάννη) από "Παρέμβαση" και ΣΥΝ -Βιβλιοπωλείο

Παρασκευή 25 Ιανουρίου ώρα 7 στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης

"...Ο Μπανκόλας ήτο βιολιτζής από την ενδοχώρα των Γρεβενών μαυροχαρχαλιασμένος όπως όλοι οι καλλιτέχνες της τοπικής μουσικής που το πήγαιναν προς τους πεδινούς θεριστάδες τους οποίους μαύριζε ανελέητα ο ήλιος του κάμπου και το έφερναν προς τους γύφτους (προσοχή όχι τους γνησίους καρροπλάνητες αθίγγανους, αλλά τους εκ παραφθοράς

Βουλή αχύρου...

Βουλή αχύρου και μάλιστα σάπιου από το νερό της βροχής που πήρε ο αχυρώνας αφού τα κεραμίδια πάλιωσαν κι έλιωσαν. Στα χωριά συνήθως σταύλος κι αχυρώνα ήταν μαζί με τα παχνιά των μεγάλων ζώων άλογα, γομάρια, μουλάρια, βόδια. Τα βόδια ειδικά αν κάποιο πήγαινε προς στιγμήν σε άλλο παχνί ο κύριός ή η νοικοκυρά τού φωνάζει: "Τόπους". Αυτό, αν και βόδι άκουγε κι έφευγε από το ξένο και πήγαινε στο δικό του τόπο. Στον παραπάνω ευαγή οίκο φεύγουν από το δικό τους και πάνε στα ξένα ότι εκεί έτι τόπος εστί...

Διπλά

Απόγευμα και κάτι...

Με μια φτηνή ανθολογία, (και τον Π. Παπασιώπη ανθολογεί)
στον χιονόπληκτο Σ.Σ. (εννοείται ανενεργός) απόγευμα και κάτι
σ’ ένα Βαγόνι-Καφέ το χρόνο λογαριάζω που μας αναλογεί
άμμος στην κλεψύδρα μη και σταγόνες σε Αγιασιώτικο κανάτι

Περί...

 Περί κοπής της Βασιλειόπιτας της "Παρέμβασης" (εψές στο Μπλε ελάφι) και περί χρόνου από τον Χ. Λ. Μπόρχες
"...Αισθανόμαστε ότι εξελισσόμαστε εν χρόνω· δηλαδή ότι μπορούσμε να συλλάβουμε πως περνάμε από το μέλλον στο παρελθόν ή από το παρελθόν στο μέλλον, αλλά σε καμία στιγμή δεν μπορούμε να πούμε στο χρόνο: ¨Σταμάτα! Είσαι τόσο ωραίος!» όπως ήθελε ο Γκαίτε..."

 

και η πίτα του 2009 στο ΣΥΝ-Βιβλιοπωλείο

Αλλαγή χώρου

"Ο χρόνος κυλάει μέσα στη νύχτα..." γράφει ο Τένυσον και τη νύχτα της 12ης Ιανουαρίου ευγενείς συμπολίτες θα κυλίσουν στο σιωπηλό ποτάμι του, διαβάζοντας κείμενα γι' αυτόν, το Χρόνο θέλω να πω.
Στο καφέ "Μπλε ελάφι" ώρα 7.30 όπου θα γίνει και η κοπή της Βασιλειόπιτας της "Παρέμβασης".

Παρεμβασιοδρόμος

Εδώ και τώρα δε μιλάμε για αφηρημένους ταχυδρόμους αλλά χιονισμένους Παρεμβασιοδρόμους διανέμων αυτήν όχι τοις μετρητοίς αλλά αενάου πιστώσει

Θαύμα, θαύμα...

Μας εζήτηξαν από την Εταιρεία Συγγραφέων διήγησιν 555 λέξεων ελευθέρας γραφής (βοσκής θα έγραφα παρολίγον) ίνα δημοσιευτεί σε κοινό τόμον (επιμελήτριάν του η κ. Ηρώ Νικοπούλου) με τον γενικό τίτλο «ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΑ 99+1 μικρο-διηγήματα» μελών της Εταιρείας Συγγραφέων) από την Εφημερίδα των Συντακτών όπερ κι εγένετο εχτές 4η Ιανουαρίου 2019.
Ιδού οι 562 λέξεις μου υπερβάς (ατιμωρητί) κατά 7 το όριον, τις οποίες ως καλός νάρκισσος αναδημοσιεύω.

Τ' Αρμένισμα της "Π"

Σήμερα εταξίδεψα την Παρέμβαση στα αγαπητικά λιμάνια
του τόπου είμαι σχεδόν ευτυχής ζω τη χειμωνιάτικη ευδία
που τέλειωσε ένα τεύχος κι ας αρχίζει νέα γλυκιά τυράννια
παρέα με τον Αρμενιστή ποιητή, της Αγρα Νίκο Καββαδία

Οι Παπαδιαμαντισμένοι

 Ιτε του διαδικτύου Παπαδιαμαντισμένοι
με αφορμή την 108η Κοίμησίν Του
- κάθε χρόνο και περισσότερο πεθαίνει -
ας αφεθούμε στην συγκατοίκησίν του
με τον Σολωμό στα οικόπεδα του Ελύτη
δοξολογούντες ακράτως και τους δύο.
Ενας από τους «βαρεμένους» του κι εγώ
με της Κ. Δημουλά την αυτοέκδοση
«Το λίγο του κόσμου» 1971 (έτσι αρχινούνε όλοι)
και τα «Πάνω νερά» 1973 του Γ. Π. Σαββίδη
τη «Φόνισσα» του συνορεύω.
Δεμένη με σπάγγο μη μου φύγει
(και που να πάει η τάλαινα;)
σιγοψέλνω, τα λέω χύμα δηλαδή
«Την χείρα σου την αψαμένην»
από το Δοξαστικό της ενάτης ώρας των Φώτων
Μνήμη ευλαβική των ανεπλήρωτών του ερώτων
«Ερως νάρκισσος, έρως θείος» ο έρως στο σοκάκι
όπως τους αποκαλεί η κυρ' Αγγέλα Καστρινάκη.

Συγκομιδή

 Μάζεψα όλο το απόθεμα ευχών (αντευχόμενος), μια θημωνιά
να 'χουμε να θερίζουμε, αλωνίζουμε, αλέθουμε στη νέα χρονιά