Οι καθημερινοί αριστεροί

Ακούς κάθε λίγο: “Αυτός είναι γνωστός για τους αγώνες του στην αριστερα”, και σου λύνονται τα γόνατα. Τόσες περγαμηνές και πτυχία ενώ εσύ (εμείς) τίποτα! Για να ‘χουμε καλό ρώτηγμα ποίοι οι αγώνες ενός καλού αριστερού μετά τη μεταπολίτευση του 1974, από τότε που η αριστερά κυριαρχούσε ιδεολογικά. Το ότι ήταν γραμμένος σε ένα κόμμα, πλήρωνε τη συνδρομή τακτικά και στις οικονομικές εξορμήσεις μετείχε. Διάβαζε την εφημερίδα του κόμματός του, πήγαινε σε πορείες, διάβαζε βιβλία, αρθρογραφούσε, ψήφιζε, πήγαινε στα φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις· τι άλλο; Α. ναι διαπληκτιζόταν με τις αντίπαλες ιδεολογίες κυρίως συντρόφους της άλλης όχθης κι ήταν γεμάτη όχθες η αριστερά από ξεροπόταμους και χείμαρους κυρίως. Τόσο πολύ δηλαδής αγωνιζόταν νύχτα μέρα μέρα νύχτα που ο αντίπαλος χαμπάρι δεν τον έπαιρνε.
Μετείχα κι εγώ σε παρόμοιες πολιτικές φενάκες και σχήματα. Τώρα μπορώ να πω μόνον πως εκεί απλά γνώρισα κατά καιρούς κάποιους πολύτιμους, πολιτισμένους κι αξιοπρεπείς ανθρώπους. Δεν ήταν και λίγο. Οι περισσότεροι δε ζουν αλίμονο…

Υποστολή ονόματος...

 Υπό καθεστώς ψύχους και χιόνος στρατιώτες του λυμφατικού αγήματος με τη μπάντα να παιανίζει το εμβατήριον "Ανω Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα..." πηγαίνουν προς υποστολήν της σημαίας στην πλατέα, ενώ δίπλα στον καθεδρικό αρχίζει ο β' κατανυκτικός εσπερινός ώρα 6. Διαδηλώνουν δε ούτως προς διαφόρους και ιδίως στα περιφερειακά βουλευτικά πλάσματα μη διανοηθούν να πουλήσουν το όνομα για την καρέγλα τους, ότι τόπο δεν θα έχουν να σταθούν όχι ως πολιτικά αλλά και ως ανθρώπινα όντα (έστω και κακομοίρικα πλέον).

Ο Πρόσπερος κι ο άλλος

- Εμείς είμαστε από άλλο υλικό φτιαγμένοι...
"Ανθρωποι από μάρμαρο", με "Σιδηρούν προσωπείο",
 κι "Ετσι δέναμε τ'ατσάλι", είπε
Χα!

"Κι εμείς φτιαγμένοι από την ύλη
που είναι φτιαγμένα τα όνειρα" (Θερινής νυχτός)" είπαν.
Χα, χα...

Η 1η των Χαιρετισμών

Μια Παρασκευή των Χαιρετισμών πηγαίνω πάντα στο ναό αγίου Γεωργίου του στρατοπέδου Μακεδονομάχων (σε λίγο θα το μετονομάσουν «ΑνωGornoΜάχων») που έδρευε το ΑΣΣ, τώρα δε γνωρίζω τι τίτλο φέρει αυτό μετά τη στρατιωτική του αφυδάτωση. Δυό υψηλόφρονες στην κυριολεξία και μεταφορικά ψάλτες του Αθανάσιος Καρανάνος και Βασίλης Κωτούλας διεξέρχονταν άψογα τον Κανόνα των Χαιρετισμών και τα άλλα, χωρίς να παρενοχλούνται από ψαλτικά παράσιτα που συνήθως περιβομβούν στα αναλόγια και ωσάν άγανα μπαίνουν στο μελωδικό σώμα. Στην αυτή θέση δίπλα από το παράθυρο για την απαραίτητη διαφυγή προς το κάθυγρο απόψε βράδυ.
Ποιά ομορφιά σε παραπλάνησε
και σ’ όμορφη νύχτα μπαίνεις...
Μια αγία Φωτεινή (η Σαμαρείτιδα που εορτάζει 26 Φεβρουαρίου) στην κόχη του παραθύρου να αγκαλιάζει σχεδόν ένα μικρό Μέγα Βασίλειο εικονικά.
«Την ωραιότητα...» και είτα η απόλυσις...

Παρασκευές

Μουχλιασμένοι καιροί

εν τούτοις εισήλθομεν

ημερολογιακά τουλάχιστον

σε περιόδους έσω κατανύξεως

και «με βήματα τυφλοπόντικα» ανοίξεως

Και αυτά εκ των Προηγιασμένων καταστάσεων

και των πέρα δώθε Χαιρετισμώνσασθαι﷽﷽﷽﷽αι οιδαε

σμενων κατασασεων

Παρασκευές που είναι

σμενων κατασασε"Γεύσασθε και ίδετε»

και βλέπουμε...

Ηγουν...

 Αυτό το αρρωστημένο έδαφος
που οι πολίτες του υποφέρουν
από εθνολογική αβιταμίνωση
ας το πουν όπως θέλουν συνθετικά
«Ανω Μακεδονία» μη το πουν
Ηγουν:
Ορεστίδα, Λυγκηστίδα, Ελίμεια, Εορδαία
τόποι απόηχοι Θουκυδίδη και Ηρόδοτου
τώρα καθώς ήδη ακρωτηριάζουν το κορμί
ας μη αγγίξουν αυτό το όνομα
τα κουδούνια που τραγωδούν ακόμα

Ο οδωνυμικός περίπατος της συγχώρεσης

Κυριακή απόγευμα στις 6 στον Καθεδρικό. Η καμπάνα του δε χτύπησε. Αδειος όπως κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια. Ο εκκλησιαστικός άρχων μετέφερε το κοπάδι των λογικών προβάτων του και τον εσπερινό της συγχώρεσης σε άλλο ναό μακριά από το κέντρον λόγο της αποκριάτικης «οχλαγωγίας». Ούτε στην τουρκοκρατία δεν έμενε αλειτούργητος ο άγιος

Της Καθαράς Δευτέρας το Κυπαρίσσι σύριζα στο μοναστήρι.· Σαρακοστής φύση

«Αγνάντια το παράθυρο στο βάθος
ο ουρανός, όλο ουρανός και τίποτ’ άλλο·
κι ανάμεσα ουρανόζωστο, ολόκληρο
ψιλόλιγνο ένα κυπαρίσσι, τίποτ’ άλλο
και ή ξάστερος ο ουρανός, ή μαύρος είναι,
στη χαρά του γλαυκού, στης τρικυμιάς το σάλο
όμοια και πάντα αργολυγάει το κυπαρίσσι,
ήσυχο, ωραίο, απελπισμένο, τίποτ’ άλλο.»
         Κ. Παλαμά

Είμαι και αριστερόχειρ

Ο στρατός διαφυλάττει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας πρωτίστως και μετά τα άλλα. Στο προηγούμενο έργο τα Ιμια έδαφος - νήσος – βραχονησίς ουδετεροποιήθηκαν. Οι δημοσιογραφικές (χα, χα) κατηγορίες κατά του αρχηγού ΓΕΕΘΑ ήταν πως έχασε έδαφος ελληνικό. Στα νυν Ιμια χάθηκε οριστικά το έδαφος και κανείς δεν μιλάει για τον υπεύθυνο ΓΕΕΘΑ (υπάρχει και ποιός είναι άραγε;). Σε λίγο θα χαθεί και επίσημα όνομα Ελληνικό. Αλλά τώρα θα ξέρουμε ποιοί βουλευτές θα σηκώσουν το βάρος της προδοσίας και θα τους «περιμένουμε», ειδικά εδώ στην ιστορική Ανω Μακεδονία (περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας δηλαδή). Κι εγώ ψάχνω να βρω το ποίημα του Κ. Π. Καβάφη που μιλά για τις «καρέγλες».
(Πως τα γράφω αυτά είμαι και αριστερόχειρ...).

Ο άγιος κι ο άγριος, ένα «ρ» δρόμος

Αυτός με «ι» και σήμερα εορτάζων
«Τω αυτώ μηνί IΣΤ μνήμη
των αγίων Μαρτύρων Παμφίλου κ.α.
Υπέρ το παν σε, Πάμφιλος φιλών Λόγε,
και την τομήν ηγείτο της κάρας φίλην»
Κι αυτός με «υ» ύστερος στα «Ποιήματα»
και «Επί ασπαλάθων»
«έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματα του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος»
Ποιός πλιότερα άγιος είναι τώρα;
Αυτός στον Συναξαριστή στην Ποίηση ο έτερος
Αναψα και στους δυό κεριά.

Ο κυρ' Βαλεντίνος κι ο Ν. Κασομούλης

Ο ήρωας Νικόλαος Κασομούλης συγγραφέας του Αγώνα "Ενθυμήματα στρατιωτικά» όπως τον είδαν οι σημερινοί συμπολίτες ανήμερα του κυρ' Βαλεντίνο (που την έχει σαν κλαρίνο ) εν μέσω Κοζανικής αποκριάς από κοντά ή από μακριάς.
.............
- «....Ευρισκόμενοι οι Ελληνες (ετοιμασμένοι) εις το γελέκι, με το σπαθί και (το) μαχαίρι εις το χέρι, και με το ντουφέκι (εις τον ώμον), ιδού (φθάνει) και ο Νότης. Εδιάβαινεν ερχόμενος προς την προσδιορισμένη γέφυρα. Ερώτησεν ποίος ήτον μέσα. Τον είπαμε. Ο Στορνάρης.
-Σήκω, τον λέγει, Στορνάρη· εκινήσαμεν, εις το όνομα του Θεού!
- Να περιμένωμεν έως ότου φύγουν αι γυναίκες (πρώτα).
- (Ημείς) κινούμεν, τον λέγει ο Νότης, και όποιος έχει γυναίκα ας φροντίση πλέον (δι’ αυτήν)· δεν γινόμεθα φύλακες των γυναικών των («μουνιών") αυτήν την ώρα...»
...............
Σημείωση του επιμελητή, αναστηλωτή των «Ε.Σ», Γιάννη Βλαχογιάννη: «Τιμή στ’ όνομα του ευγενικού άντρα, που έδωσε την πρώτη θέση στ’ αδύνατα· αλλά ή στιγμή ήτανε τρομερή. Και δεν επερίμενε, δε δέχονταν αναβολή».

Gorna Μακεδονία ή Ανω Μακεδονία ή Δυτική Μακεδονία ήγουν Κοζάνη, Φλώρινα, Καστοριά, Γρεβενά

Το θέμα το σηκώνει στο διαδίκτυο μετ’ επιτάσεως και επιμονής ο παλιός έγκριτος δημοσιογράφος και συγγραφέας Χρίστος Ζαφείρης. Η Ανω Μακεδονία από την αρχαιότητα ήταν η περιοχή της σημερινής Δυτικής Μακεδονίας. Το γράφουν οι ιστορικοί του τότε και οι επιστήμονες αρχαιολόγοι του σήμερα. Ακούγεται πως θέλουν να συμφωνήσουν και να ονομάσουν έτσι την γείτονα ιστορικά ασημαντοχώρα. Για να δούμε το λοιπόν αν έρθει τέτοιο όνομα στη Βουλή ποιοί δυτικομακεδόνες βουλευτές θα σηκώσουν χέρι συμφωνίας δηλ. παράδοσης του ονόματος. Ελεγε κάποτε ο Νίκος Ζαχαριάδης για εκείνους που την εποχή του Μεταξά σήκωναν το ένα χέρι και χαιρετούσαν πως: όποιος με ευκολία σηκώνει το ένα χέρι άνετα θα σηκώσει και το άλλο χέρι για παράδοση και προδοσία. Οι βουλευτές αυτοί απλώς θα παραδοθούν στη δυτικομακεδονική χλεύη, το ολιγότερον.

Το Α' Ψυ(χρ)σάββατον

‘Αδειασαν οι Καρέκλες στο Αρχονταρίκι στο Συνοδικό
Η Πρώτη και η Δεύτερη λένε απλά πως κοιμηθήκαν
(εμένα μου λες) τον θάνατό τους εντελώς μοναδικό
και μοναχικά βιώσαν. Τώρα ως ψυχές συναντηθήκαν.

O χαμένος Δον Κιχότης

Το βιβλίο που έχασα κάπου στην πόλη της Πτολεμαϊδος. Ομως το συναριθμώ ως λανθάνον και στο συνολικό αριθμό των βιβλίων μου γράφω πως έχω εκδώσει ...περίπου τόσα.
Πιο πολύ λυπάμαι για τον γλυπτό μου Θερβάντες - Δον Κιχότη τον οποίο έπλασα μαζί με αλλά 4 παρόμοια πρόσωπα εντός μισής ώρας προ αμνημονεύτων χρόνων, όταν ένα βράδυ πήγα στο εικαστικό εργαστήρι του Κ. Ντιό (άνωθεν των επίπλων Λιάλια). Περί αυτών μάρτυς μου ο επιφανής ζωγράφος...

Οι ‘Επίτιμοι» άνθρωποι (σοβαρά μελέτη)

Αν θέλεις κάποιον να τον "δουλέψεις" κάπως και με μια έννοια να ξεβγείς από μια υποχρέωση που του έχεις υπαρκτή ή φτιαχτή ως θεσμική κρατική ή δημοτική συλλογικότητα, ένωση προσώπων σημαντικών αλλά και κυρίως ασήμαντων (σύλλογοι) ή και μονοσάνδαλη εξουσία, του επιδίδεις δημόσια μία τιμητική πλακέτα. Στην αγορά η κατασκευή της ξεκινά από 12 ευρώ κι ανεβαίνει αναλόγως του αξιώματος εκείνου στον οποίο προορίζεται. Ενας φωτογράφος (ο ήδη πλακετωθείς δείχνει το γέρας ελαφριά λυγισμένο δια την καλήν λήψιν) πάντα απαθανατίζει τη στιγμή κι από δω παν κι οι άλλοι...

Η επιστροφή του Ασώτου Τζώρτζ

Την ώρα που ο παπάς στο ναό διάβαζε το Ευαγγέλιον του Ασώτου εμφανίστηκε στο πάτωμα με τα παιχνίδια του μκρού Μ. ο Τζωρτζ χαμένος εδώ και πολλούς μήνες. Τον έψαχνε συνεχώς και μέχρι που τον υποκατέστησε με αλλη φιγούρα από την οικογένεια των μικρών γουρουνιών κατηγορία Πέπας. Γύριζε εδώ κι εκεί και βρέθηκε στο Νέμο ασωτεύων. Ο μικρός το πανηγύρισε όπως ο πατήρ του Ευαγγελίου.
– Γιαγιά βρέθηκε, επέστρεψε ο Τζωρτζ...
Μετά απ’ αυτό «Μακεδονίαν να ‘χωμεν κι ας τρώμε ξυλοκέρατα» (τα κεράτια της σημερινής συναρπαστικής περικοπής)

Εικονες της Θ.

Με μια παλιά γαλλική ανθολογία ποίησης συνοδό
την ημέρα της γιορτής του αγίου με το κλαδευτήρι
τρακτέρ θηρία διαδηλώνουν στην παραλιακή οδό
στου Μικρο-Μεγαλο-Μακεδονισμού το πατητήρι.

Πλατεία Ελευθερίας νυν πάρκινγκ ΙΧ άλλοτε Εβραίων
«προγραμμένων στο χαμό» φωλιές φιδιών οι τύψεις
ένας κρυμμένος βασιλιάς αν και εκ των πλέον μοιραίων
να σου έρχεται στον ανδριάντα του κάπως να εγκύψεις