ΠαραΚαβαφικόν

Περιχαρείς οι παρά 1 (ένας) 154
(όσα τα σονέτα του Σαίξπηρ
κι ο εγκεκριμένος υπό Γ.Π. Σ Κ. Π. Καβάφης)
στο βουλευτήριον όπου εψήφισαν τα μέτρα
κατά του λαού τους.
Οτι εξασφάλισαν, λέει, ακώλυτον πρόσβασιν
με τις καραβάνες τους στο δημόσιον Πρυτανείον
για άλλους δυο χρόνους.
Είχαν καιρόν για να χαρούν εισέτι...

Τώρα στις Pώμες τους θα επιστρέψουν κουρασμένοι λίγο,
αλλά εξαίσια κουρασμένοι από το ταξείδι αυτό,
που ήταν όλο μέρες απολαύσεως —
στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια ...
Των πόλεων της Aθήνας εσπέρες ...
A των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων ...
Ακουγε ο Θεός τα σχέδια τους
Κι εγελούσε για το τι τους περιμένει ...

Τα κύματα της Αίθουσας τέχνης

Βράδυ της 25ης Μαϊου και
"Τα κύματα της θάλασσας μας το 'πανε
αυτή η νύχτα μένει,
για αύριο ποιός ξέρει..."
Σκυμμένοι στο τώρα
και χωμένοι στο άλλοτε
ταξιδεύαμε, κατά πως έδειχναν
"Θεοδόλιχοι" και "Πετροκαλαμήθρες"
ο Αργύρης Μπακιρτζής κ.α.

Τανιζάκι

"Εγκώμιον της σκιάς" στη Σκήτη.

Σ' αυτό...

Σ΄αυτό το βραχοκοίλωμα λίγο πριν την Σκήτη της Μικρής αγίας 'Αννας μετρούμε κάθε χρόνο το χρόνο μας, τι αφήνει και τι πρσθέτει πάνω μας κι εντός μας, (το δεύτερο δε φαίνεται και τόσο καλά...)

O κύριος Διευθυντής της Κυρίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης...

Με αφορμή το forum ιδεών για τη νέα Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης (εφεξής ΔΒΚ) που έλαβε καιρόν και χώρα τις μέρες αυτές σε συνδυασμό με την καταλογάδην αναφορά του άλλοτε δημάρχου Κοζάνης κ. Π. Κουκουλόπουλου των προσώπων που διηύθυναν αυτήν, σημειώνω τα παρακάτω για την ιστορία και μόνον.

Μάνα μητέρα μανούλα...

Η εορτή της μητέρας είναι μια μετακινούμενη Κυριακή εορτή
αλλά η γιορτή της μάνας είναι μία διαρκής και ακίνητη.
Εχω τρεις μάνες τη δική μου, τη γυναίκα μου μάνα της κόρης μου
και την κόρη μου μάνα του εγγονού μου...

Στην 14η της Θεσσαλονίκης στο 15ο περίπτερο, στο χώρο της Βαβέλ!

Εχτές του αγίου Επιφανίου Κύπρου, στη Θεσσαλονίκη και στην 14η έκθεση βιβλίου το «εκκλησίασμα» στην εκδήλωση της "Παρέμβασης" με τις 10 -1 ποιήτριες της Θεσσαλονίκης και ο Μιχ. Γκανάς να διαβάζει ποίημα της Αρετής Γκανίδου από τα Τρίκαλα (αλλά Ημαθίας)

... «..Σαλαμίνα. Φωτογραφίζεσαι με το ποίημα ανά χείρας. Επιτέλους ένα ποιητικό απωθημένο σου επιφανειούται· μαργαρίτες κίτρινες παντού και χάνεσαι στην απέραντη πόλη αναζητώντας τον άγιο Επιφάνιο (εορτάζει στις 12 Μαΐου «Φανείς Επιφάνιος εν Κύπρω μέγας/Κλέος παρ’ αυτή και θανών έχει μέγα») τους κίονές του δηλαδή, χαμένος στο αθέριστο χορτάρι (τα φίδια αδιαφορούν) όπως και το μέρα τη μέρα λεηλατούμενο από τον καιρό και τους τουρίστες, στρογγυλό ψηφιδωτό στην Βασιλική της Καμπανόπετρας, ναό αρχαίο, σχεδόν πάνω στη θάλασσα. Δε νιώθεις τίποτα. Ο χρόνος ο τωρινός, ο χτεσινός, ο χρόνος ο απέραντος, έχει σοβατίσει την όποια φλούδα της ψυχής σου, με τα κονιάματα της ασυγκινησίας. Η Νίκη (Μαραγκού) μας δείχνει, την άμμο το μέρος που φαίνεται να φωτογραφήθηκε ο Γ. Σεφέρης πηγαίνοντας για κολύμπι, έτος 1953. Αύγουστος ήταν μήπως;

( Η α' φωτ. είναι της κ. Μαρίας Τσιουτάνη που παρακολουθούσε εκτός πεδιάς την εκδήλωση)

Η ράβδος σου (του Ν.Κ. δηλαδή)

Ἡ ράβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν»
- Αλλά για ποιό πράγμα;
Πίσω η Παναγία του τύπου "Θρηνωδούσης" φωτο-αντίγραφον εις πανί. "Και σου την καρδίαν άφθορε ρομφαίαν διελεύσεται, όπως διαλογισμοί εκ πολλών αποκαλυφθώσι" (Λουκ. Β.35). Η αυθεντική απόκειται στη Δημοτικη Βιβλιοθήκη Κοζάνης. Μπροστά, αλλά δεν φαίνεται η ποιήτρια και ζωγράφος Χριστίνα Καραντώνη που κρατά τη μηχανή της φωτοδιαιώνισης του ασημάντου είδους μας...

Προς Θεσσαλονίκη

Αφού όλοι πάνε στη Θεσσαλονίκη αυτή τη βδομάδα είπαμε να πάμε κι εμείς, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, 1 ώρα και λίγο δρόμος είναι...

Αρχοντικό ενσταντανέ

Από την ποιητική βραδιά στο αρχοντικό Βούρκα για την ποίηση της Κατερίνας Κούσουλα σε ενσταντανέ  της Χριστίνας Καραντώνη

Τα δύο εξώφυλλά (της) κι αυτή εκεί στο αρχοντικό Γρ. Βούρκα (5-5-2017)

Κατά πρόσωπον
κατά μέτωπον
κατά μάτια στεγνά
ανεστίαστα και ανέστια
τα ποιήματα
πλάνην ποιητικήν πλανώνται
θολά
(Χριστίνας Καραντώνη "Σε κλοιό σώματος" εκδ. του Φοίνικα

Με αφορμή την αποψινή εκδήλωση στο αρχοντικό Βούρκα (Απόσπασμα από κείμενο του άλλοτε 200;)

.........

" Μικρό κηπουρίην με νυχτολούλουδα που περιμένουν τη μουσική και τη νύχτα, δύο εντελώς ξεχωριστές καταστάσεις για ν’ ανοίξουν τα σώματά τους και να μοιράσουν δωρεάν της άδολης τους ύπαρξης το είναι. Δυό τρεις γλάστρες με βασιλικό και μέντα. Σπιτικά εντελώς πράγματα χωρίς καμιά ρητορεία πάνω τους. Αυτή την αυλή αγάπησα.

Αλλά γιατί;

Επέστρεφε...

 Επέστρεψα, κάπως αργά, στης γης το χωματογυρογιάλι
που περιμένει να το φυτέψουμε και ό, τι μας προκύψει
όχι απ' ανάγκη αλλά επιθυμία που σαλεύει αγάλι αγάλι
να ποτίσω και να ποτιστώ μη το νερό της ψυχής λείψει

Την Παρασκευή 5 της αγίας Ειρήνης και της Κούσουλα Αι-Κατερίνης

Το ...Αβατον

Μονή οσίου Νικάνορος (εκ Θεσσαλονίκης) στη Ζάβορδα (1534) παρά το όρος Καλλίστρατον, άνωθεν του Αλιάκμονος στα όρια Γρεβενών - Θεσσαλίας με το περίφημον «Λεξικόν του Φωτίου» πλήρες εκεί κι όχι κολοβόν και το σπουδαίο «Κώδικα» της (έκδοση ΙΝΒΑ Κοζάνης και ΚΝΕ του ΕΙΕ - Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου). Το ληξιαρχείον ανθρώπων και τόπων Δ. Μακεδονίας και όμορων Περιφερειών. Με άβατον αρχήθεν και εκ διαθήκης του αγίου. Αυτοεκαταλύθη το άβατο όταν ο γενναίος Δυτικομακεδών σεισμός των 6,6 (Τα «6,6 της σκηνοπηγίας» μας) της 13ης Μαίου 1995 διέλυσε τον περίβολόν του και επανήλθε πριν 2 χρόνια όταν η μονή κατελήφθη από συνοδεία εκ της Μονής Ορθοκωστάς Αρκαδίας (ναι, αυτή του Θανάση Βαλτινού και της ‘Αγρα).

Αραγε γιατί οι Αγιοι κι οι Καλόγεροι θεσπίζουνε φορές το άβατο
σε γυναικείους πόδας και συνακόλουθα ψυχές σε σώματα ωραία
Αποκλεισμένες μιας κατανύξεως από ένα χώρο γι αυτές αδιάβατο
επιτρέπουν σε «θεούς» και δαίμονες να τις δυναστεύουν λαθραία

ΥΓ. Δεν υπάρχει πιο θλιβερή και σκοταδιστική απαγόρευση