" Σ' αυτό το δρόμο που διάλεξες να πας..."

Σ' αυτό το δρόμο

που διάλεξες να πας

κοίτα να προφτάσεις τον καιρό

που 'ναι σαν το κύμα

τ' αλμυρό

Στράτα τη στράτα

σου το 'χω πεί

φεύγουν τα νιάτα

σαν αστραπή

Σ' αυτό το δρόμο

που διάλεξες να πας

πέρασα κι εγώ κάποια βραδιά

για του φεγγαριού

την αμμουδιά

Στράτα τη στράτα

σου το 'χω πεί

φεύγουν τα νιάτα

σαν αστραπή

 

Μουσική και ποίηση «Μεσούρανα του Αυγούστου», από το περιοδικό Παρέμβαση

 

Με μία ξεχωριστή εκδήλωση μουσικής και ποίησης ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση των 25 χρόνων του λογοτεχνικού περιοδικού «Παρέμβαση». Μέχρι το τέλος του χρόνου θα ακολουθήσουν και άλλες, μεταξύ των οποίων και ειδικές αφιερωματικές εκδόσεις του περιοδικού για την 25ετία του, αλλά και αφιερώματα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Γ. Σεφέρη, την πόλη της Θεσσαλονίκης κ.α.

«Μεσούρανα του Αυγούστου»*

 

ΡΕΣΙΤΑΛ ΠIΑΝΟΥ**

του Παναγιώτη Δημόπουλου

19 Αυγούστου στις 8.30 το βράδυ στη Λευκοπηγή

παρά την θέση «Καραούλια»

(κτήμα κι άμπελος Γ. Μητλιάγκα)***

Είσοδος εντελώς ελεύθερη

__________________________________

* Εξόν κι αν είναι γρύλος δεν τα αντέχω

τόσο μουγγά τα σύννεφα

κ’ η δημοσιά να σταματάει σε ένα σωρό χαλίκια.

Πολλά φιλιά και περιμένω νέα σου.

Αχ νάταν νύχτα καλοκαίρι μεσούρανα του Αυγούστου

ξεκούμπωτο πουκάμισο

στήθος σπαρμένο αστέρια...

(Αρη Αλεξάνδρου «Ανεπίδοτα γράμματα»)

** Το ρεσιτάλ δίδεται με αφορμή τη συμπλήρωση 25 (ενεργών) χρόνων της λογοτεχνικής επιθεώρησης η Παρέμβαση

*** Προσέγγιση: Στο ύψος του Πνευματικού Κέντρου (!) Λευκοπηγής, όπως πηγαίνει ο δρόμος προς αυτήν από Κοζάνη, στροφή του τιμονιού δεξιά, κι ακολουθούμε, ώσπου να τελειώσει, την ασφαλτοστρωμένη γεωργοκτηνοτροφική οδό.

Χορηγοί του διαπράγματος
Καγκαράς Μουσικός οίκος @ωδείο, Καραδίσογλου τυπογραφία, γραφικές τέχνες, continuum-sotirisioutzioukis* οπτική επικοινωνία

Αθυμιάτιστος στις Παρακλήσεις του Αυγούστου

Ανεβαίνοντας την κλίμακα γύρωθεν του ιερού βήματος του ναού  κόβω κι ένα κλαρί δενδρολίβανου το οποίο νιώθω ν’ αφήνει στο χέρι μου –κι όχι μόνον- μια λεπτή, ευγενική αίσθηση. Λίγο πριν την επίσημη σκάλα επί της οποίας φωτογραφίζονται τα γαμήλια ζευγάρια σε πόζες επί το πλείστον αστείες και στην πόρτα του παλιού ναού που σηκώνει, όπως ο ‘Ατλαντας, σε αιώνιον βάσανο, στην πλάτη του αγόγγυστα το νεόδμητον εκκλησιαστικό μεγαθήριον, διάβασα πριν λίγο καιρό μια είδηση εφ’ απλού